Και οι ... χοροί με τη ... Γαρέφω μπροστά καλά κρατούν μόνο με ...συνέδρια!

Όπως και στο ...”χοροπηδηχτό” Συνέδριο της Βιένης το 1815, έτσι και στην Ελλάδα διοργανώνονται αρχαιολογικές και ιστορικές εκδηλώσεις και ομιλίες για το “στρίβειν” από τα ... έργα!

Του Γιώργου Π. Μπαμπάνη

 

Ασφαλώς, θα γνωρίζετε τα πολύμηνα ευτρέπελα του Συνεδρίου της Βιέννης, το οποίο διεξήχθη το 1814-1815 και ενώ ήταν ένα από τα πλέον σημαντικά συνέδρια στην Ιστορία της Ευρώπης και αποτέλεσε και σταθμό στην ιστορία του Διεθνούς Δικαίου,, αυτό αντί αποφάσεων και έργων τό … ριξε σε ένα ... πολύμηνο χορό! Και έτσι έχει μείνει στην ευρωπαϊκή διπλωματική ιστορία. Στο συνέδριο αυτό που συνήλθε στη Βιέννη, δυνάμει της πρώτης Συνθήκης των Παρισίων (1814), συμμετείχαν όλες οι τότε ευρωπαϊκές Ηγεμονίες με 450 συνολικά αντιπροσώπους. Σκοπός του συνεδρίου ήταν αφενός η αναζήτηση ενός πραγματικού συστήματος ισορροπίας μεταξύ των Δυνάμεων που είχαν εμπλακεί στους Ναπολεόντειους πολέμους και αφετέρου η δικαία ρύθμιση των χωροταξικών προβλημάτων που είχαν αναδυθεί μεταξύ των Βασιλικών Οίκων της Ευρώπης, της περιόδου εκείνης.

Ως γεγονός το συγκεκριμένο συνέδριο ήταν καθοριστικής σημασίας για τη διαμόρφωση του γεωπολιτικού χάρτη της Ευρώπης κατά τον 19ο αιώνα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις που συμμετείχαν, η Αγγλία, η Πρωσία, η Αυστρία, η Ρωσία αλλά και η ηττημένη Γαλλία, είχαν ως στόχο την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων τους, αλλά και τις προτεραιότητες που τέθηκαν από τους νικητές των Ναπολεόντειων πολέμων δηλαδή από τις τέσσερις πρώτες που είχαν και το μεγαλύτερο μέρος των κερδών του τελικού διακανονισμού.

Σημειώστε: Οι εργασίες του Συνεδρίου της Βιέννης ξεκίνησαν στις 18 Σεπτεμβρίου του 1814, υπό την προεδρία του Αυστριακού πολιτικού Μέττερνιχ, και έληξαν στις 9 Ιουνίου του 1815. Σε όλη τη διάρκεια του 9μηνου αυτού συνεδρίου μετείχαν ο Τσάρος της Ρωσίας, ο αυτοκράτορας της Αυστρίας (μετείχε τμηματικώς στη διάσκεψη) και οι Βασιλείς της Πρωσίας, Δανίας, Βυτεμβέργης και Βαυαρίας, όπως και ηγεμόνες άλλων, μικρότερων κρατών. Αρχηγοί των αντιπροσωπειών των Μεγάλων Δυνάμεων ήταν ο κόμης Μέττερνιχ της Αυστρίας, ο Νεσελρόντε της Ρωσίας (επικουρούμενος από τον Καποδίστρια και τον Άρδενμπεργκ), ο Λόρδος Κάσλρω της Αγγλίας, και αργότερα ο Ουέλλιγκτον, ο κόμης Ούμφολδ Χάρντεμπεργκ της Πρωσίας και ο πρίγκηπας Σαρλ-Μωρίς ντε Ταλλεϋράν-Περιγκόρ της Γαλλίας, όπως και οι Μπέρνστορφ (Δανίας), Γάδερυ και Βρέδε (Βαυαρίας), Μύντερ κ.α.[6] Εκτός των Ηγεμονιών αντιπροσωπεύθηκε επίσης και η Ελβετία. Όλες οι συμφωνίες που συνάφθηκαν σε αυτό το Συνέδριο περιλήφθηκαν σε ένα και μόνο πρωτόκολλο - πράξη που ονομάστηκε επίσημα: Τελική Πράξη του Συνεδρίου Βιέννης, και που συνυπογράφηκε απ' όλους τους αντιπροσώπους, την ημέρα που έληξαν και οι εργασίες του Συνεδρίου, στις 9 Ιουνίου 1815 μόνο ... χορεύοντας!

Έκανα την αναδρομή αυτή στο ... “χοροπηδηχτό” αυτό Συνέδριο της Βιέννης, διότι παρόμοια με δεινούς επιστήμονες συμμετέχοντες πραγματοποιούνται και στην Αιτωλοακαρνανία, με  τη ... Γάρεφω να είναι πάντα παρούσα, κορδακισμένη και συντονίζουσα! Λόγια, λόγια, λόγια, και αποτελέσματα τίποτε όπως στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815!

Ύστερα από όλα αυτά διερωτώμεθα, όπως όλοι μας, προφανώς, πόσο υπερήφανοι μπορούμε να νιώθουμε ότι συναντάμε έναν ασύγκριτο και γεωμετρημένο πολιτισμό στη γη των Αιτωλών και των Ακαρνάνων και γινόμαστε παρά αυτά τραγικοί που δεν μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε. Διότι, για όλα μας φταίνε οι άλλοι, δίχως να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι , ούτως ώστε να σώσουμε αυτό που μας έχει απομείνει και δεν είναι τίποτα άλλο από τις ρίζες μας που προέρχονται από τα βάθη των αιώνων.

Το γράφω με μεγάλη απογοήτευση διότι οι Νεοέλληνες έχουν επενδύσει σε έναν πολιτισμό που υποδέχονται και δοξάζουν ως ήρωες παίχτες τηλεριάλιτι βυθίζοντας ακόμη πιο πολύ στο σκοτάδι τον πραγματικό Πολιτισμό των Ελλήνων. Οι Έλληνες ταυτίστηκαν με τα γράμματα, τις επιστήμες, την φιλοσοφία, την τέχνη και η ζωή τους ήταν προσεχτικά μελετημένη και σύμφωνα με τους νόμους της φύσης.

Έτσι και για φέτος το καλοκαίρι ενώ διαβάζουμε συνεχώς ότι σε περιοχές ανά την επικράτεια η αρχαιολογική σκαπάνη φέρει ευρήματα, πραγματοποιεί συνέδρια όπως και στην περιοχή της Πελοποννήσου, όπου θα διοργανωθεί η τρίτη διεθνής επιστημονική συνάντηση «Το Αρχαιολογικό Έργο στην Πελοπόννησο» (ΑΕΠΕΛ3) από το Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Σκοπός τους είναι η ενημέρωση σχετικά με την αρχαιολογική έρευνα των τελευταίων ετών στην Πελοπόννησο, τα νησιά του Αργοσαρωνικού, τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα και η παρουσίαση στους ειδικούς επιστήμονες και στο ευρύτερο κοινό των αποτελεσμάτων του ανασκαφικού και ερευνητικού έργου της τελευταίας τριετίας και θα μιλήσουν και σημαντικοί επιστήμονες τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό! Άλλωστε μην ξεχνάμε και το Αφιέρωμα στην αρχαία πόλη της Θουρίας που φιλοξένησε η σελίδα του BBC, που τόνιζε τη σημασία της πόλης στην περιοχή βασιζόμενο στα αρχαιολογικά ευρήματα που έφερε στην επιφάνεια η ανασκαφή τα τελευταία χρόνια με πρωταγωνίστρια την κα Ξένια Αραπογιάννη που έφερε στο φως το αρχαίο θέατρο.

Τί γίνεται στον Νομό Αιτωλοακαρνανίας;

Στον νομό μας και για φέτος προσπαθούμε να ενημερωθούμε για το αν θα γίνει αντίστοιχα κάποιο αντίστοιχο συνέδριο ενημέρωσης που θα έχει σκοπό πλέον όχι να ενημερωθούμε για την αποκάλυψη σημαντικών μνημείων αλλά για το τι μέλλει γενέσθαι για την πολιτιστική κληρονομιά της ευρύτερης περιοχής! Για το αν πρόκειται να γίνει επανέναρξη αρχαιολογικών ανασκαφών, ωστόσο, όλα μένουν σταθερά και με μία μικρή αργή πρόοδο επιλέγοντας στην ανάδειξη μόνο τριών αρχαίων θεάτρων (πάλι καλά) και σε καθαριότητες αρχαίων πόλεων δίχως να υπάρχει σχέδιο για την ανάδειξη τους θεωρώντας ότι κάτι κάνουμε!

Και λοιπόν! Παρόμοια, εντυπωσιακά, σημαντικά διεθνή αρχαιολογικά και ιστορικά συνέδρια έχουν γίνει πολλά στο παρελθόν , αλλά εις ώρα μη ... ακοούντων. Ήλθον , είπον και απήλθον οι φωτισμένοι εισηγητές για να ενταχθούν οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις του σε κάποιο ογκώδη και ψυχρό τόμο και τίποτε άλλο!!! Υπενθυμίζουμε ότι στο 2ο .. Διεθνές Αρχαιολογικό και Ιστορικό Συνέδριο πριν από ... οκτώ χρόνια αναφέρθηκε και στην Παλαιομάνινα με εκκωφαντικές προειδοποιήσεις του καθηγητή Βασίλη Λαμπρινουδάκη , οι οποίες, ως συνήθως, έμειναν επί χάρτου καθώς τόνιζε και υπενθύμιζε τις υποχρεώσεις της χώρας από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση της Βαλέτας το 1992 για την προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς , για την ολοκληρωμένη προστασία των μνημείων και τον συνδυασμό των αντίστοιχων αναγκών της αρχαιολογίας και του αναπτυξιακού σχεδιασμού, της σύγχρονης δηλαδή δραστηριότητας και ζωή. Όλα αυτά, απλώς περιελήφθησαν σε ένα ογκώδη τόμο Πρακτικών, ως ανάθεμα της αδιαφορίας και ανικανότητας των αρμοδίων...