Τύφλα νά έχει ο ... Έλγιν!

Μετά το “τσιμέντωμα”  στην Ακρόπολη των Αθηνών και την προκλητική αδιαφορία διάσωσης, αναστήλωσης και αξιοποίησης των αρχαίων μνημείων, αποφασίστηκε ο ... δανεισμός αγαλμάτων για πενήντα χρόνια σε όλο τον κόσμο για να μη μένουν σε... αποθήκες!!!

Aγαλμάτιο Aρτέμιδος. Βρέθηκε στο Πεντάλοφο, Aιτωλοακαρνανία. Λείπουν τα χέρια από τους αγκώνες και τα πόδια από το μέσο των μηρών. Το κεφάλι είναι συγκολλημένο στο λαιμό. Αποκρούσεις υπάρχουν κυρίως στον δεξιό βραχίονα και στο ένδυμα. H θεά παριστάνεται ντυμένη με χιτώνα και χιτωνίσκο και έχει κρεμασμένη τη φαρέτρα για τα βέλη στον ώμο. Tα μακριά μαλλιά της είναι δεμένα στον αυχένα σε λαμπάδιο. Aνήκει στον τύπο της Aρτέμιδος Colonna και είναι αντίγραφο ενός πρωτότυπου έργου του β μισού του 4ου αι. π.X. Ύψος: 0,52 μ.

 Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

 Του Γιώργου Π. Μπαμπάνη

 Και διηγώντας τα να κλαις! Ναι, ειλικρινά, να κλαίμε για το κατάντημα των Νεοελλήνων, όπως  “κορυφώνεται” στην Ακρόπολη των Αθηνών και αποθεώνεται στη Βουλή των Ελλήνων. Λοιπόν, την ίδια στιγμή που αποκαλύπτεται το μεγαλοπρεπές  «τσιμέντωμα» στην  Ακρόπολη, την ίδια στιγμή που διατρανώνεται η αδιαφορία για την ανάδειξη, διάσωση, αναστήλωση και αξιοποίηση μνημείων της πλούσιας πολιτιστικής μας κληρονομιάς, τα οποία αποτελούν σημαντική πρώτη ύλη για ανάπτυξη και ευημερία, την ίδια στιγμή που εκδηλώνεται ... πρόθυμο ενδιαφέρον για ελάχιστους, επιλεκτικά, αρχαιολογικούς χώρους,  την ίδια στιγμή έχουμε το περιβόητο ... Ψήφισμα στην ελληνική Βουλή με το οποίο επιτρέπεται η μετακίνηση αγαλαμάτων μας παντού, στους τέσσερις ορίζοντες και νιώθουμε υπερήφανοι  ως Έλληνες ζητώντας τον επαναπατρισμό των...Ελγίνιων αγαλμάτων!!!

 Αν τα έβλεπε σήμερα όλα αυτά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης θα αγνάντευε ξανά από την Ζάκυνθο το Μοριά, θα  έκλαιγε ξανά, θα θρηνούσε ξανά, όπως τότε που  χάσαμε τριάντα αιώνες ατόφια Ελλάδα από στεριά και θάλασσα :

 

Και με το κυάλι αγνάντευε και με το κυάλι βλέπει

Βλέπει τη θάλασσα πλατιά και τη στεριά μεγάλη

Τον πήρε το παράπονο

Αν έβλεπε όλα αυτά ο στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης θα άνοιγε ξανά τα «Απομνημονεύματά του»  (1829-1850) και θα διάβαζε αυτά που ε΄χιε γράψει τότε για να τα ακούσουμε κι εμείς δυνατά:

«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια

- φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο,

τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ' Άργος θα τα πουλούσαν κάτι

Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν. [...]

Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να

σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι' αυτά

πολεμήσαμε».

 

Δυστυχώς, όλα αυτά, όπως και πολλά άλλα ακόμα,  τα ξεχνάμε , διότι δεν διαβάζουμε την ιστορία με τα γυαλιά της αλήθειας, δεν αγαπάμε τον τόπο μας και τις ρίζες μας  ή διότι θεωρούνται “εθνοκεντρικά” και “προγονοπληκτικά”! Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι με τους αρχαίους ημών προγόνους έχουμε τόσα κοινά όσα και ο χασαποσφαγέας με τις κορδέλες και η μοδίστρα με τα κριάρια! Ένας πολιτισμός ασύγκριτος, φυσικός, γεωμετρημένος αγγίζοντας την τελειότητα! Άνθρωποι, θεοί και αγάλματα ένα, καταφέρνουμε με τον πέρασμα των καιρών να τον υποβαθμίζουμε και να τον «εκσυγχρονίζουμε».

 

Έτσι, 200 χρόνια μετά, φέρνει άλλη μία κυνική νομοθετική ρύθμιση. Το υπουργείο Πολιτισμού,  αντί να προγραμματίζει, να συνεργάζεται με ξένα και ελληνικά πανεπιστήμια και με τις εφορείες αρχαιοτήτων για την εξασφάλιση κοινοτικών κονδυλίων  από τα προγράμματα ανάδειξης και αξιοποίησης του πολιτισμού και της παράδοσης, επιτρέπει τον δανεισμό των κινητών μνημείων για 25 χρόνια με δυνατότητα παράτασης άλλα 25 χρόνια, αντί για 5 συν 5 που ίσχυε ως σήμερα!

Για 50 χρόνια, λοιπόν , κάποιο μουσείο του εξωτερικού μπορεί να δανειστεί ελληνικά εκθέματα. Η αρχική ρύθμιση προέβλεπε δανεισμό για 100 χρόνια, αλλά προκειμένου να μην υπαρχουν αντιδράσεις από τους αδιάφορους Νεοέλληνες έγινε μία μικρή υποχώρηση.! Ό, τι πιο πολύτιμο, ότι πιο ιερό και όσιο δημιουργήθηκε σε αυτό τον τόπο θέλουν να το σκορπίσουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Και δεν πρόκειται περί δανεισμού, αλλά περί δωρεάς. Τα χαρίζουν τα αρχαία μας, τα βυζαντινά μας και με το απόλυτο κυνισμό δηλώνουν ότι η απόφαση αυτή ενισχύει την προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό βοηθώντας το Μουσείο Μπενάκη να φτιάξει Μουσείο Μπενάκη Μελβούρνης μεταφέροντας εκεί κομματια που έχει στις αποθηκες του.  Κάνουν αυτό  αντί να δίνουν την ευκαιρία σε απόφοιτους της φιλολογίας, της αρχαιολογίας και της Μουσειολογίας να εργαστούν, να κάνουν έρευνες για να μην χρειαστεί να ξενιτευτουν για ένα καλύτερο αύριο.  Άλλωστε τα είχε πει και ο “γραφικός” δρ Δημήτρης Νανόπουλος ότι η χώρα θα έπρεπε να είναι το αρχαιολογικό cern του κόσμου! Λένε, λοιπόν, ότι αυτό είναι καλύτερα  αντί στις  αποθήκες  να είναι για 50 χρόνια στη Μελβούρνη. Δεν γνωρίζω, υπάρχει κάποιος νόμος που να αναφέρει ότι δανείζονται μόνο τα εκθέματα στις αποθήκες; Και η συνέχεια γίνεται ακόμη πιο τραγική θυμίζοντας  τη ρήση του Μάρξ η Ιστορία επαναλαμβάνεται  την πρώτη φορά σαν τραγωδία και την δεύτερη σαν φάρσα με το παράδειγμα του Μουσείου του Λούβρου στο Ντουμπάι.

 

 Κάποτε ήταν ο Έλγιν ,σήμερα είναι οι …Ελληνοέλληνες!  Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν έχουμε τέτοιου είδους εξωστρεφικές φιλοδοξίες για τη χώρα μας, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ελπίζουμε… Δεν μας αξίζουν!