Η Ζωοδόχος Πηγή

Κάθε πόλη και χωριό της χώρας μας έχει τον πολιούχο προστάτη της,αυτόν που την προστατεύει στα καλά και στα δύσκολα της ζωής,της επήγειας.Το χωριό μας εχει πολιούχο την Ζωοδόχο Πηγή.Ας μάθουμε την ιστορία της ανεγέρσεως της

εκκλησίας μας.

Τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης των προγόνων μας στον Νομό Ατ/νιας,τους βρίσκουμε στην σημερινή θέση (θύμιος) στην ακροβαλτιά. Λόγω όμως δυσχερών συνθηκών διαβίωσης ανήλθαν πιο ψηλά στην θέση Σαμάρια η παλιοκαλύβια

Εκείνα τα χρόνια εκκλησιάζονταν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην σημερινή θέση Μάνινα.

Εκεί ίδρυσαν και το πρώτο κοιμητήριο το οποίο εξυπηρετούσε τις ανάγκες τους εως και το 1966

(Δεν υπάρχουν μαρτυρίες εαν ο ναος του Αγ. Νικολάου υπήρχε ήδη)

Τέλος όταν επέλεξαν την μετεγκατάσταση τους στην σημερινή θέση του χωριού μας έχτισαν ένα μικρό εικόνισμα στην πλατεία του χωριού,αφιερωμένο στην μνήμη του Αγ.Αθανασίου (Υπάρχει εως και σήμερα και χρονολογείτε περίπου στα 1865)

Με την πάροδο των χρόνων και εφόσον είχαν ήδη κτιστεί τα πρώτα πέτρινα σπίτια (μόνιμες πλέον κατοικίες) αποφασίστηκε η ανέγερση Ι.Ναού.

Προβληματισμένοι που θα αφιερώσουν τον Ναό,σκέφτηκαν να το αφήσουν στην πρόνοια του Θεού.

Ο τρόπος απλώς.Εγραψαν σε χαρτάκια όλους τους αγίους της εκκλησίας μας και τους έκαναν κλήρο.

Ετσι λοιπόν στην πλατεία του χωριού και ενώπιον όλων των χωριανών τραβήχτηκε ο κλήρος.

Το θέλημα λοιπόν του θεού ήταν ο Ναός να είναι αφιερωμένος στην ΖΩΟΔΌΧΟ ΠΗΓΗ

Το έτος 1875 Εγκαινιάσθη ο Ι.Ν. Της Ζ.ΠΗΓΗΣ (Υπήρχε εώς πριν μερικά χρόνια στα δεξιά τις εισόδου

η ημερομηνία σκαλισμένη σε πέτρα στο τοιχίο)

Τα σχέδια του ιερού Ναού απλά.Στα υλικά δέσποζε η πέτρα.Το πρώτο καμπαναριό η καμπάνα που καλούσε τους πιστούς κρεμασμένη απο μια βελανιδιά που υπήρχε μπροστά στην εκκλησία

Μετά την αποχώρηση τον γερμανών και περί το 1949-50 και εφόσον η βελανιδιά είχε ξεραθεί η καμπάνα βρήκε καινούργια θέση.

Την θέση τις βελανιδιάς πήρε σασί (σκελετός) γερμανικού στρατιωτικού αυτοκινήτου που το ποθετήθηκε αριστερά τις εισόδου να ακουμπά απο την μια στην εκκλησία και απο την άλλη πάνω σε μια πέτρινη κολώνα που κατασκευάστηκε για αυτόν τον λόγω.

Ποιό κάτω παραθέτουμε στοιχεία της πρώτης εκκλησίας του πρώτου Ναού αφιερωμένου στην Ζ.ΠΗΓΗ

Ήταν γύρω στα 450μχ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέοντας στο όνομα, έκοβε βόλτες σ΄ ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.

Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς», δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου». Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ΄ το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ΄ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».

Έτσι πράγματι έπραξε ο Λέοντας και παρευθύς ο τυφλός ανέβλεψε. Αλλά ταυτόχρονα άνοιξαν και τα μάτια του Λέοντα ο οποίος τώρα, κατάλαβε πως εκείνη η φωνή που του μιλούσε ήταν της Παναγίας που έκανε αυτό το θαύμα και του μίλησε και πως επίσης, σ΄ Εκείνην τη Μεγαλόχαρη, οφείλεται και το μεγάλο θαύμα της θεραπείας του τυφλού.

Ακόμη, θαύμα αξιοθαύμαστο ήταν και η εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού. Αλλά θαύμα ήταν και η επαλήθευση της προσφώνησης από την Παναγία, του Λέοντα , ως βασιλιά. Διότι πράγματι ο Λέων, το 486μ.Χ, ανέβηκε στον θρόνο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ως Λέων ο Α΄ ο Θράξ, ο επονομαζόμενος και Μακέλλης(457-474), και τον οποίο η Αγία Εκκλησία μας ως Άγιο τον τιμά στις 20 του Ιανουρίου. Αμέτρητα τα θαυμάσια σου Παναγία μας.

Ο Λέων, ως αυτοκράτορας πλέον, θα αναγείρει επί της θαυματουργής πηγής, θαυμάσιο Ναό αφιερωμένο στην Παναγία τη Ζωοδόχου Πηγή για να θυμίζει τις δωρεές της Θεοτόκου προς εκείνον αλλά και όλες τις μεγάλες ευεργεσίες της προς το γένος των ανθρώπων.

Στην θαυματουργή πηγή αυτού του ιερού Ναού, βρήκε τη γιατρειά και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α΄, ο Λέοντας ο ΣΤ΄ ο Σοφός, η γυναίκα του, Αγία βασίλισσα Θεοφανώ, ο Ρωμανός Α΄ ο Λεκαπηνός και η γυναίκα του, ο Πατριάρχης Στέφανος (886-912), ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιωάννης(964-966), αλλά και πλήθος ακόμη, άρχοντες και απλοί άνθρωποι εκεί γιατρεύτηκαν. Μέχρι και νεκρό ανέστησε το αγιασμένο νερό της Ζωοδόχου Πηγής.

Το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, γκρέμισαν οι Τούρκοι για να φτιάξουν με τα υλικά του το τέμενος του Σουλτάνου Βαγιαζήτ. Οι χριστιανοί στη θέση αυτή έχτισαν ένα παρεκκλήσι και αργότερα ένα πιο μεγάλο Ναό(1835).

Αυτού του ιερού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής, τα εγκαίνια εορτάζει η Εκκλησία μας την Παρασκευή της Διακαινησίμου (Λαμπροβδομάδα).

Ο Ναός αυτός έμεινε γνωστός στην ιστορία ως το αγίασμα του «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ» στα τουρκικά σημαίνει ψάρι και η παράδοση μας λέει πως εκεί δίπλα στο αγίασμα, στις 23 Μαΐου 1453 ένας καλόγερος τηγάνιζε ψάρια, όταν κάποιος του έφερε την είδηση πως πήραν την Πόλη οι Τούρκοι. Ο καλόγερος απάντησε πως μόνο αν τα ψάρια που τηγάνιζε έφευγαν απ΄ το τηγάνι και έπεφταν μέσα στο αγίασμα θα πίστευε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Και πραγματικά τα ψάρια ζωντάνεψαν και έπεσαν μέσα στην πηγή του αγιάσματος. Μέχρι σήμερα δε, μέσα στην δεξαμενή της Ζωοδόχου Πηγής διατηρούνται επτά ψάρια και μάλιστα σαν να είναι μισοτηγανισμένα απ΄ την μια πλευρά.

Πέρα όμως από θρύλους και παραδόσεις, η Παναγία μητέρα του Χριστού και μητέρα πάντων των χριστιανών, παραμένει για όλους μας η Πηγή της Ζωής, καθότι Εκείνη έφερε τη Ζωή, το Χριστό στον κόσμο, ελπίδα και προστασία μας, «καταφυγή τε σκέπη και αγαλλίαμα».

Οι ιστορίες για μικρά η μεγάλα θαύματα της εκκλησίας μας(τις δικιά μας Παναγιάς) είναι πολλές,όλες όμως από παλιά.

Αναρωτιέται κανείς ωστόσο σήμερα μας ξέχασε η ζωοδόχο μας πηγή?Γιατί?

Αν είναι να αναρωτηθούμε ας αναρωτηθούμε μήπως εμείς την έχουμε ξεχάσει?

Μήπως εμείς πλέον τρώγοντας το αρνί το πάσχα βιαζόμαστε να φύγουμε από το χωριό μας να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας ξεχνώντας ότι μετά απο λίγες μόνο μέρες γιορτάζει?

Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί ενω σε όλα τα χωριά λιτανεύουν την εικόνα του πολιούχου τους εμείς ποτέ?Μόλις πριν από κάποια χρόνια δεν νοούνταν να φύγει κάποιος αμέσως μετά το πάσχα,έμεναν όλοι για την γιορτή της.Η πρόσκληση είναι για όλους μας,ας την τιμούμε κάθε χρόνο με την παρουσία μας και ας ξεκινήσουμε απο εδώ και στο εξής την περιφορά τις αγίας της εικόνας

Ο σύλλογος μαζί με τις εκκλησιαστικές αρχές και τον ιερέα τις ενορίας θα φροντίσει για αυτό.Ας βάλουμε όλοι απο ενα λιθαράκι,το πιο μικρό,την παρουσία μας

Ας μας ευλογεί η χάρη της

Οι πληροφορίες απο τον γηραιό Λ.Κωνσταντίνου

Από τον Θεόδωρο Παππά όπως του τις είχαν μεταφέρει ο αείμνηστος Κοσσόβας Δημήτριος (τσιρώνης) με την μητέρα του

Γράφει ο Μιχάλης Δόσκας