Στη φωτογραφία διακρίνονται η παραποτάμια πύλη στο χωριό της Παλαιομάνινας, τα αρχαία Κόροντα στο χωριό Χρυσοβίτσα, τα ανάγλυφα της αρχαία Αλυζίας και ο ναός του Καραού Διός στον Αστακό! |
Μερικές μελαγχολικές διαπιστώσεις από τη συνέντευξη της προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιτωλοκαρνανίας και Λευκάδος κυρίας Ολυμπίας Βικάτου, η οποία, ενώ παρουσίασε αναλυτικά προσπάθειες για άλλες περιοχές, δεν ανάφερε καμία σχεδόν πρωτοβουλία ή ενδιαφέρον για τους αρχαιολογικούς χώρους στο μοναχικό Ξηρόμερο!
Του Γιώργου Π. Μπαμπάνη
Στις 21 Δεκεμβρίου του 2020, η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος κυρία Ολυμπία Βικάτου σε μιαν ιδιαίτερη συνέντευξή της στη σελίδα agriniotimes παρουσίασε στόχους της Εφορείας περιγράφοντας αναλυτικώς την προσπάθεια που πρόκειται να καταβληθεί για την αποκατάσταση επιλεγμένων μνημείων. Μάλιστα, στη συνέντευξη αυτή έκανε παράκληση στην τοπική κοινωνία να αγαπήσει και να αγκαλιάσει τα μουσεία και τους χώρους και να τους επισκέπτεται συχνά, διότι έτσι μόνον θα αποτελέσουν ζωντανό κύτταρο πολιτισμού.
Αλλά, για να αγαπήσει κάποιος τους αρχαιολογικούς χώρους πρέπει να τους επισκεφτεί. Αλλά, πάλι, για να έχει κίνητρο για να τους επισκεφτεί πρέπει να εχει μια στοιχειώδη ενημέρωση γύρω από την ιστορία του. Αμ δε! Αλλά, κι αν είναι τυχερός και έχει μιαν ενημέρωση γύρω από την ιστορία του αρχαιολογικού χώρου από κάποιους “γραφικούς” ντόπιους αρθρογράφους, θα πρέπει να είναι καθαροί και προσπελάσιμοι. Αμ δε! Διότι, για να μπορέσει να τους επισκεφτεί πρέπει να έχει υπερφυσικές δυνάμεις ... Ταρζάν, καθώς είναι σκεπασμένοι από δέντρα, που δεν ευδοκίμησαν τυχαία, αλλά έχουν φυτευθεί από τους παρακείμενους ιδιοκτήτες, από θάμνους και άγρια χορτάρια!
Έτσι, η πρόσκληση και παράκληση της κυρίας Βικάτου θυμίζει σχήμα πρωθύστερον. Διότι, για να αγκαλιάσουμε και να αγαπήσουμε τους αρχαιολογικούς πρέπει πρώτα να υπάρξει ενδιαφέρον από τους “θεματοφύλακες” της Εφορείας για να τους διασώσοουν, να τους αναδείξουν και να μετά να προτείνουν στους πολίτες να τους επισκεφτούν.
Δυστυχώς, τίποτε δεν γίνεται στον τομέα αυτό, μολονότι πολλάκις έχει υπογραμμισθεί ότι ι ο πολιτισμός αποτελεί μια σημαντική πρώτη ύλη για την οικονομική ανάπτυξη και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων που ήταν τυχεροί να έχουν κληρονομήσει ένα τέτοιο σπάνιο συγκριτικό πλεονέκτημα.
Και το ερώτημα που δεν ακούστηκε κατά τη συνέντευξη είναι: ποιους, λοιπόν, αρχαιολογικούς χώρους να επισκεφθούμε; Μάλλον τις αρχαιολογικές ζούγκλες θα έπρεπε να αναφέρει η προϊσταμένη! Είναι μελαγχολική η διαπίστωση ότι ελάχιστοι από ττους πάμπολλους αρχαιολογικούς χώρους που αριθμεί ο νομός φυλάσσονται, που είναι καθαρισμένοι, που έχευν ώρες λειτουργίας. Οι περισσότεροι χώροι είναι ξέφραγα αμπέλια, προς μεγάλη χαρά κάθε αρχαιοκάπηλου! Αντί οι χώροι μας να ερευνώνται συστηματικά από τα ελληνικά πανεπιστήμια, από φοιτητές με τη βοήθεια των καθηγητών τους, αντί να γίνονται χρηματοδοτήσεις, όπως γίνεται στο cern της Ελβετίας (τα έχει πει ο “γραφικός” δρ Νανόπουλος και θα το επαναλάβουμε ότι η χώρα μας έπρεπε, πρέπει να γίνει το αρχαιολογικό cern του κόσμου), ωστόσο δεν έγινε καμιά αναφορά στην ανάγκη αντικατάστασης, για παράδειγμα, του σάπιου ξύλινου “νάρθηκα” που κρατά ακ΄'ομα, από το 1997, σώα την επιβλητική “Αυλόπορτα” του αρχαίου τείχους της Παλαιομάνινας! Ακόμα, περίμενα να αναφερθεί και σε άλλες πρωτοβουλίες που έπρεπε να είχαν προωθηθεί από καιρό και στο μίζερο Ξηρόμερο.
Επίσης, μού έκανε τρομερή εντύπωση η φωτογραφία που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτωλοκαρνανίας και Λευκάδος, της οποίας προϊσταται, που παρουσιάζει “καθαρισμό “ που έγινε στην “Αυλόπορτα” και έμεινα άναυδος! Τότε θυμήθηκα τη φράση του αείμνηστου καθηγητή της φιλοσοφίας Δημήτρη Λιαντίνη.: « Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψέματα»!!! Δ Έμεινα άναυδος, διότι η φωτογραφία αυτή που παρουσιάζει καθαρισμένη την “Αυλόπορτα” της παλαιομάνινας είναι εκείνη έχει χρησιμοποιήσει ο προϊστάμενος των πάλαι ποτέ αρχαιολογικών ανασκαφών στην Παλαιομάνινα (2006-2010) καθηγητής αρχαιολόγος Βασίλης Λαμπρινουδάκης, για τις εργασίες που εκτελούσε στην παραποτάμια πύλη καθώς και ο παππούς μου δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Στεργίου και η ταπεινότητα μου για να παρουσιάσουμε για άλλη μίαν φορά την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί εκεί.
Σπεύδω να διευκρινίσω ότι με το σημείωμα αυτό δεν έχω καμιά πρόθεση να κρίνω και να κατακρίνω την κυρία Βικάτου, αλλά να την παρακαλέσουμε να δείξει ενδιαφέρον και για τα μνημεία του Ξηρομέρου και την ανάδειξή τους! Κρίμα, τόσα χρόνια ιστορία, τέτοια σύνδεση χιλιάδων ετών με το παρελθόν να φερόμαστε έτσι, ενώ σε άλλα χέρια θα είχαν την αίγλη που θα είχαν και στην αρχαιότητα! Δεν το αξίζουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου