Ένα μικρό αφιέρωμα-αναδρομή στη θρυλική «Φλόγα» Παλαιομάνινας

Οι πρωταγωνιστές, οι επιτυχίες , οι δυσκολίες και η συμβολή της στον αθλητισμό της Αιτωλοακαρνανίας από την ίδρυση της το  1957 έως σήμερα

Γράφει ο Γιώργος Π. Μπαμπάνης

 Το ποδόσφαιρο χωρίς αμφισβήτηση είναι ο βασιλιάς των σπορ. Όπως όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας έχουν για καμάρι τους τις μεγάλες τους ομάδες (ο Πειραιάς τον Ολυμπιακό, η Αθήνα τον Παναθηναϊκό, η Θεσσαλονίκη τον ΠΑΟΚ, το Αγρίνιο τον Παναιτωλικό κλπ), έτσι και στα χωριά μας είχαμε και έχουμε τις  αντίστοιχες τοπικές ομάδες όπου αδιαμφισβήτητα αποτελούν το καμάρι μας.

Το χωριό μας είχε τη «Δόξα» Στρογγυλοβουνίου ( δεν υπάρχει πια ), η Ρίγανη έχει την «Αναγέννηση»  και η Παλαιομάνινα έχει τη  θρυλική «Φλόγα». Μία ομάδα που ενώνει ένα ολόκληρο χωριό, που ζητωκραυγάζει με κάθε της επιτυχία. Άλλωστε τα τελευταία  χρόνια έχει επιτυχίες σε πολλές διοργανώσεις, όπου έχει συμμετάσχει.

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Η ονομασία της ομάδας αναζητείται στο 1957 και οφείλεται στο παππού μου Δημήτρη Στεργίου. Είναι όμως αλήθεια ότι σε όλα τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή πριν από το 1957, η Παλαιομάνινα είχε αναπτύξει μιαν αξιόλογη ποδοσφαιρική δραστηριότητα,   η οποία περιοριζόταν κυρίως σε αναμετρήσεις μεταξύ των ομάδων των δύο «εχθρικών» συνοικιών της, που ήταν τα «Παστέϊκα» και τα «Κουτσομπιναίικα» ή μεταξύ «Παστέων» και τους «Κουτσομπιναίων». Οι αγώνες διεξάγονταν το καλοκαίρι στο κοινοτικό  γήπεδο «Λούτσα» και το χειμώνα (επειδή η τοποθεσία «Λούτσα», όπως δείχνει και τη ονομασία της, γινόταν το χειμώνα πραγματική … λίμνη!) στον κάποτε πολύ άνετο χώρο του παλιού Ιερού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης (αργότερα, ο ναός αυτός … γκρεμίστηκε και χτίστηκε ο σημερινός). Το 1957 δεν είναι τυχαίος σταθμός για τον αθλητισμό της Παλαιομάνινας. Κατ΄ ευτυχή συγκυρία, τέσσερα χρόνια νωρίτερα, δηλαδή το 1953, ήρθε στο χωριό ένας νεαρός, τότε, δάσκαλος, ο κ. Αθανάσιος Κουφογιώργος (ζη ακόμα!) από την κοντινή Μακρυνεία. Ο δάσκαλος ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα για την ανάπτυξη έστω και μιας στοιχειώδους αθλητικής υποδομής. Κατασκεύασε, για παράδειγμα, ειδικό «σκάμμα» για αλτικά αθλήματα, όπως άλμα εις ύψος, άλμα απλούν, άλμα τριπλούν, ενώ καθημερινώς υπέβαλε τους μαθητές του σε σκληρές γυμναστικές ασκήσεις. Έτσι, όλοι σχεδόν οι μαθητές του διακρίνονταν για τις υψηλές αθλητικές και μαθητικές επιδόσεις, οι οποίες επιβεβαιώνονται από την για πρώτη φορά αθρόα συμμετοχή μαθητών τους σε εισαγωγικές εξετάσεις στα τότε Γυμνάσια Αγρινίου, Αιτωλικού και Μεσολογγίου.

Ο  παππούς μου Δημήτρης Στεργίου, ο οποίος ήταν άριστος μαθητής (και σημαιοφόρος) στο Γυμνάσιο της Παλαμαϊκής Σχολής Μεσολογίου από το 1955 έως το 1961 και … «δισκοβόλος» στις γυμναστικές επιδείξεις, μού έχει αναφέρει τα εξής: «Μολονότι ο χρόνος μας, λόγω των μαθημάτων, ήταν ελάχιστος, η αθλητική υποδομή στο Γυμνάσιο Μεσολογγίου και ιδιαίτερα οι μεγάλες αλάνες της πόλης, ήταν πρόκληση και συγχρόνως ιδανικές για άθληση και, κυρίως, ποδόσφαιρο, όπου όλοι μας διαπρέπαμε, διότι τα άλλα αθλήματα, όπως μπάσκετ και βόλει, ήταν σχεδόν «απαγορευτικά», αφού κανείς σχεδόν από μας δεν διέθετε το ανάλογο … ύψος!!! Να φανταστείτε ότι εγώ ήμουνα ο … υψηλότερος…!!!  Αξίζει να αναφερθεί ότι πολύ γρήγορα οι Κώστας Κωσταρέλος και ο Τάκης Πόπης έγιναν στελέχη της Αθλητικής Ένωσης Μεσολογγίου (ΑΕΜ), στην οποία μάλιστα έπαιζαν τακτικά και είχαν βγάλει και «Δελτίο» (κρυφά για να μην το μάθουν οι γονείς τους!!!). Ο πρώτος διακρινόταν για  την εκπληκτική του αμυντική ικανότητα και ο δεύτερος για την εκπληκτική του ντρίμπλα και τη μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα. Κοντά σε αυτούς τους επαγγελματίες αθλητές – συμμαθητές μας πηγαίναμε και οι υπόλοιποι και παίζαμε στις γειτονικές ομάδες ή με άλλους συμμαθητές μας ποδοσφαιριστές της ΑΕΜ ως … συμπληρωματικοί! Αυτή η ενασχόλησή μας  με το ποδόσφαιρο ως μαθητών στο Μεσολόγγι είχε ευεργετικά αποτελέσματα και στη συγκρότηση της ομάδας μας κατά τα καλοκαίρια, όπου κάναμε διακοπές στο χωριό μας … μαζεύοντας … καπνά, … βελανίδια, στάρια, καπνά, κλπ!

Θυμάμαι ότι λίγες μέρες πριν από τις ετήσιες γυμναστικές επιδείξεις, με τις οποίες τελείωνε το σχολικό έτος, ο γυμναστής μου Γεράσιμος Τζάννος με έβαλε να πετάξω δίσκο. Πήρα τον δίσκο και με το πέταγμα … εξαφανίστηκε!!! Σίγουρα  είχα κάνει … παγκόσμιο ρεκόρ!!! Αμέσως, ο γυμναστής μου με έβαλε στην ομάδα των αθλητών του κλασικού στίβου, αλλά, βλέποντας ότι η προπόνηση μού αφαιρούσε ώρες από το διάβασμα (έπρεπε να βγαίνω πρώτος για να παίρνω … υποτροφίες για να πληρώνω το … εστιατόριο!!!), δεν έβαζα μεγάλη δύναμη για να μην κάνω … παγκόσμιο ρεκόρ και περιόρισα τις επιδόσεις, εσκεμμένα σε μέτρια επίπεδα (να βγαίνω πρώτος στην τάξη και να μού βάζει 19 ο γυμναστής μου…)

Έτσι, από το 1955 και κάθε καλοκαίρι (μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς) σε όλους αυτούς μαθητές του Γυμνασίου ενσωματώνονταν  και άλλοι συμμαθητές, νεώτεροι και παλαιότεροι, όπως ο εκπληκτικός ντριμπλέρ και σκόρερ Στέργιος Αντώνος, που σπούδαζε στην Αθήνα. Έτσι, συγκροτούνταν μια πολύ ισχυρή ομάδα, η οποία αντιμετώπιζε  νικηφόρα, σε όλους σχεδόν τους αγώνες,  τις ομάδες των γειτονικών χωριών, όπως της Ρίγανης, του Πενταλόφου, της Κατούνας και άλλων και μάλιστα σε … κακοτράχαλα χωράφια!

Το ίδιο έγινε και το 1961, όταν όλοι οι παραπάνω αποφοίτησαν από το Γυμνάσιο και πήγαν στην Αθήνα για πανεπιστημιακές σπουδές. Και πάλι, κάθε καλοκαίρι συγκροτούνταν μια πολύ ισχυρή ομάδα από παλιούς και νέους. Ύστερα από τις επιτυχίες αυτές, το 1957 η ποδοσφαιρική ομάδα της Παλαιομάνινας ονομάστηκε «Φλόγα». Η ονομασία αυτή οφείλεται σε μένα, ο οποίος όλως αυθορμήτως αποκάλεσε την ομάδα αυτή «Φλόγα» ύστερα από εντυπωσιακή εμφάνιση σε κάποιον αγώνα με ομάδα γειτονικού χωριού.

                                            Η «Φλόγα» της Παλαιομάνινας το 1962

Λεζάντα: Η φωτογραφία αυτή είναι στιγμιότυπο από ποδοσφαιρικό αγώνα  μεταξύ Κατούνας – «Φλόγας» Παλαιομάνινας, ο οποίος έγινε τον  Αύγουστο του 1960 στην Κατούνα. Τότε, νίκησε η «Φλόγα» με  σκορ 5-2!. Διακρίνονται, όρθιοι (από αριστερά):  ο αείμνηστος Δημήτρης (Μήτσος ή «βράχος») Κέκος, ο αείμνηστος Ντίνος (ή «βράχος») Αποστόλου, ο αείμνηστος Δημήτρης (Μήτσος ή «άπιαστος») Μαγγίνας, ο αείμνηστος Σωτήρης (Λίλης ή «γυμνοπόδαρος», επειδή έπαιζε χωρίς παπούτσια!) Πούλιος, ο αείμνηστος Γιάννης Βλαχιώτης (ή «τροφοδότης»), ο Θόδωρος (ή τροφοδότης») Λιούμης, ο Δημήτρης (Τάκης ή «αίλουρος») Στεργίου (τερματοφύλακας). Καθιστοί (από αριστερά): Ο Κώστας (Κώτσιος ή «βράχος») Κωσταρέλος, ο Γιάννης ( ή «τροφοδότης») Λιούμης , ο Δημήτρης (Τάκης ή άριστος τριμπλέρ) Πόπης, ο αείμνηστος Δημήτρης (Μήτσος ή «αέρινος») Νίτσας, ο Σπύρος Κουτσουμπίνας και ο Μιχάλης (Μίχας ή «αέρινος») Νίτσας. Σημειώνεται ότι στην Παλαιομάνινα  πριν και κατά  την περίοδο αυτή η ομάδα είχε αναδείξει πολλούς άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές, όπως ο εκπληκτικός Στέργιος Αντώνος, ο Βασίλης Μήλας, ο Θανάσης (Νάσιος) Παππάς, ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Σαμαλέκος, ο Τάκης Νίνας, ο Βασίλης (Τσίλιας) Κωσταρέλος.

ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΑΠΟ ΤΟ 1987, 1997- μέχρι και σήμερα

Βρέττας Σ. Δημονίτσας Ε. Κουτσουμπίνας Ι. Ντανάς Β. Σπανός Ε. Ζώγας Σ.
Ζαρκανίτης Κ. Αρβανίτης Κ. Αρβανίτης Χ. Νιτσάκης Ε. Νίτσας Λ.

Το 1987 η ομάδα διαλύεται μέχρι και το 1997, όταν επαναρχίζει   τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις με συμμετοχή στο Γ΄ Τοπικό Πρωτάθλημα. Προπονητής ήταν ο Χρήστος Ναούμης με πρόεδρο τον Κώστα Αρβανίτη και γραμματέα το Νίκο Σαμαλέκο .Στη συνέχεια πρόεδρος της ομάδας έγινε ο Λεωνίδας Αριστοτέλη Στεργίου.

Το 1999 η Φλόγα ανεβαίνει στην κατηγορία Β’  Τοπικό και η παρουσία της στο πρωτάθλημα ήταν πάρα πολύ καλή, ωστόσο πάρα τις δυνατότητες της ομάδας να πάει αρκετά ψηλά οι οικονομικές δυσκολίες δεν την άφησαν να προχωρήσει. Προπονητής ήταν ο Χρήστος Ναούμης.

Το 2004 η ομάδα διαλύθηκε

Το 2011 με πρωτοβουλία του Χρήστου Κουτσουμπίνα και με τη βοήθεια- ενθουσιασμό ολόκληρου του χωριού, η ομάδα ξεκίνησε να παίζει ξανά ποδόσφαιρο δημιουργώντας ακόμη και ακαδημίες για μικρά παιδιά. Οφείλουμε να αναφέρουμε και το γεγονός ότι στις ακαδημίες του Ατρομήτου Αθηνών διακρίνεται  σε κάθε αγωνιστική ο Κωνσταντίνος Ε. Νιτσάκης, ο οποίος προέρχεται  από τις ακαδημίες της «Φλόγας» έχοντας ένα μικρό πέρασμα που από την ομάδα Α.Ε. Οινιάδων  Στο πάγκο της ομάδας ήταν ξανά ο Χρήστος Ναούμης για 1,5 χρόνο και οδήγησε την ομάδα στη πρώτη θέση της βαθμολογίας. Στην φλόγα έχουν αγωνιστεί και συγχωριανοί μας όπως ο Γεράσιμος Δ. Κοσσόβας, ο Γιάννης Γ. Ράπτης και ο Τάσος Γ. Χαντζής.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

-Το 2013 πρωταθλήτρια Γ΄κατηγορίας

-Το 2015 κατέκτησε το Κύπελλο Αιτωλοακαρνανίας με αντίπαλο τον Ατρόμητο Αντιρρίου με σκορ 0-1 .Ήταν η πρώτη συμμετοχή της ομάδας σε τελικό κυπέλλου.

Σήμερα η ομάδα αγωνίζεται στην Α΄ΕΠΣΝΑ,  τοπικό πρωτάθλημα.