Ο “εγγραμματισμός” με ξένα γράμματα και “στολίδια” της βλάχικης “γλώσσας” γίνεται ταυτόχρονα με την επιδίωξη για χωριστό “Εθνους Βλάχων”!!!

 

Ψάχνουν για  μειονότητες και καταγγέλλουν τις ελληνικές κυβερνήσεις  Ελλάδα που δεν τις αναγνωρίζουν με πάνοπλα και χρηματοδοτούμενα ορμητήρια “Κέντρα” και “Εταιρείες Μελετών” που έχουν ως μέλη φανατικούς θεωρητικούς και “πονόψυχους” για τις “μειονότητες” καθηγητές πανεπιστημίων και επιστήμονες, που διοργανώνουν συνέδρια , εκδίδουν βιβλία και καταγγέλλουν τη χώρα μας δημοσίως διότι:

-”Υιοθετεί  αφομοιωτικές πρακτικές που, στοχεύουν στην ενοχλητική γι΄ αυτούς  γλωσσική ομοιογένεια, επιβάλλοντας άμεσα ή έμμεσα το ελληνόγλωσσο στερεότυπο”!!

-”Συρρικνώνει , κατ’ αυτόν τον τρόπο, τον  αριθμό των δίγλωσσων ή αλλόγλωσσων πολιτών και, παράλληλα, και αλλοιώνει τους  συλλογικούς δεσμούς που συμβάλλουν στη συνοχή των γλωσσικά μειονοτικών ομάδων και, συνεπώς, στην  περιθωριοποίηση σε σημαντικό βαθμό των εθνοτικών ιδιαιτεροτήτων”!!!

-”Με τους εκπαιδευτικούς μηχανισμούς  και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας  επιδιώκει τον  αποκλεισμό της προβολής του πολιτισμού των γλωσσικών μειονοτήτων”!!!

 -Δεν αναγνωρίζει ότι, όταν ακόμα οι γλώσσες των μειονοτικών ομάδων αναγνωρίζονταν de facto, οι ομιλούμενες γλώσσες στη χώρα, πλην της ελληνικής, ήταν οι: αθιγγανική (σήμερα, ρομανί), αλβανική / αρβανίτικη, αρμενική, βουλγαρική (όρος του 1928 και 1940) ή πομακική (όρος του 1951), ισπανική-εβραϊκή (αλλιώς λαντίνο), κουτσοβλαχική, μακεδονοσλαβική (όρος του 1928 και 1940) ή σλαβική (όρος του 1951) και τουρκική”. Μόνο ... ινδιάνικη μειονότητα δεν βλέπουμε!!!

Του Δημήτρη Στεργίου

Έλεγα, λοιπόν, στις προηγούμενες αναρτήσεις ότι, ενώ οι πρόγονοί μας, Αρμάνοι, Ριμένοι συγγραφείς, ακαδημαϊκοί, φιλόλογοι και άλλοι δεν έγραφαν ποτέ τα βλάχικα με λατινορουμάνικα γράμματα και άλλα “μπιχλιμπίδια”, ο “ιστορικός” κ. Αντώνης Βασιλείου γράφει όλως “αταλαιπώρως” και “αβασανίστως”, παρά τη “διδαχή” του Θουκυδίδη για ένα “ολβιο” της ιστορίας. Όμως εκείνος,  πειθόμενος τοις ρήμασι της Ομάδας Αλβανών Καθηγητών  “βαφτίζει αρχαιοελληνικές και νεοελληνικές λέξεις ως ... αλβανικές και  τοις ρήμασι των κυρίων Ντίνα, Νιτσάκου, Μπέη που είναι στην Επιτροπή που τον εξετάζουν για τη ... διατριβή, και άλλων, προχώρησε στη σύνταξη και δικής του τάχα “Γραμματικής  της Αρβανιτοβλάχικης – Καραγκούνικης Γλώσσας στην Ακαρνανία”. Διότι αυτά διδάσκουν οι “εξεταστές” καθηγητές του, οι οποίοι είναι μέλη του Κέντρου Μελέτης Μειονοτικών Ομάδων (Σταμάτης Μπέης) και μέλη της Επιστημονικής Επιτροπής Μελέτης του Πολιτισμού των Βλάχων, την οποία ίδρυσε ο κ. Βασίλης Νιτσιάκος και ασμένως τον ακολούθησαν οι Κώστασ Ντίνας (είναι και στο Διοικητικό Συμβούλιο), Αντώνης Βασιλείου και άλλοι, ενώ ως έθερμοι φίλοι της “επιστημονικής αυτής εταιρείας” είναι και πολλοί από την Παλαιομάνινα και τα άλλα  ριμενοχώρια. Και μετά η ταπεινότητά μου κάθομαι και διαβάζω και γράφω για τους ... ενημερώνω καλύτερα!!!

Ολοκληρώνω τις αναρτήσεις μου με τα “βλαχολογικά” ζητώντας συγνώμη, προκαταβολικά, για το μεγάλο μάκρος της τελευταίας μου αυτής ενημέρωσης γύρω από τα  γνωστά “κατορθώματα” και “πακινορθώματα” του κ. Βασιλείου και της παρέας του, ο οποίος, παρά τα τεκμήρια σεβασμού φωτισμένων προγόνων μας προς το προφορικό και γραφόμενο στα ελληνικά  βλάχικο γλωσσικό ιδίωμα και την ελληνική γλώσσα επιμένει να κάνει ότι και οι “εξεταστές” του! Ο κ. Βασιλείου έγραψε το βιβλίο “Το Αραβανιτοβλάχικο (καραγκούνικο) γλωσσικό ιδίωμα της Ακαρνανίας” το 2015, το οποίο είναι μια επεξεργασμένη μορφή ομότιτλης διδακτορικής διατριβής, η οποία κατατέθηκε στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Σχολή παιδαγωγικής Φλώρινας, Τμήμα Νηπιαγωγών (Επιστημονικό Πεδίο: Ανθρωπιστικές επιστήμες, γλώσσα και λογοτεχνία) και την οποία ενέκρινε το 2014 Εξεταστική Επιτροπή, η οποία αποτελείτο από τα ακόλουθα μέλη: Ντίνας Κωνσταντίνος, Νάκας Αθανάσιος, Στάμου Αναστασία, Νιτσιάκος Βασίλειος, Χατζησαββίδης Σωφρόνης, Καμαρούδης Σταύρος, Μπέης Σταμάτιος

Μία σελίδα από το βιβλίο Γραμματικής της Αρανιτοβλάχικης (Καραγακούνικης) Γλώσσας στην Ακαρναία” του κ. Αντώνη Βασιλείου την οποία ενέκρινε ασμένως η εξεταστική επιτροπή με μέλη τους κ.κ. Νιτσιάκο και Ντίνα. Είναι η “Γραμματική” που θα ... “διάβαζε” και ο παππούς Αντώνιος Στεργίου για να μην την ... “ξεχάσει”!!!

Τα μέλη της Εξεταστική Επιτροπής αυτά υποτίθεται διάβασαν και ενέκριναν όσα αναφέρει στη  διατριβή του ο κ. Βασιλείου για τους “Αρβανιτόβλαχους – Καραγκούνηδες της Ακαρνανίας”, για τους “Καραγκουνόβλαχους της Ακαρνανίας”, για τους “εξελληνισθέντες αλβανόβλαχους της Ασκαρνανίας”, τους “λωδύτες Καραγκουνόβλαχους της Ακαρνανίας”, τους “ληστές Καραγκουνόβλαχους της Ακαρνανίας”, τους “μισέλληνες Καραγκουνόβλαχους της Ακαρνανίας”, τους “φιλοτουρκακβανούς Καραγκουνόβλαχους τγης Ακαρνανίας”, τους “αλειτούργητους Καραγκοινόβλαχους της Ακαρνανίας”, τους “αποστρρεφόμενους την ιερωσύνη Καραγκουνόβλαχους της Ακαρνανίας”, τους “Αλβανόφωνους Καρεαγκουνόβλαχους της Ακαρνανίας”.

Σημειώνω ότι ο Βασίλης Νιτσιάκος είναι καθηγητής της Κοινωνικής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.  Ο Κώστας  Ντίνας είναι καθηγητής Γλωσσολογίας - Ελληνικής Γλώσσας και Διδακτικής της στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας (εκεί όπου κατατέθηκε η διατριβή του κ. Βασιλείου).Ο Θανάσης Νάκας είναι καθηγητής γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Σωφρόνης Χατζησαββίδης είναι καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο κ. Σταμάτης Μπέης είναι ερευνητής στο Κέντρο Ερευνών Νεοελληνικών Διαλέκτων και Ιδιωμάτων της Ακαδημίας Αθηνών και μέλος του ΚΕΜΟ, στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε. Το θέμα της  διδακτορικής διατριβής ήταν “ Tο βλάχικο ιδίωμα του Mετσόβου: περιγραφή μιας γλώσσας υπό εξαφάνιση στην Eλλάδα”!!΄Αλλοι τομείς εξειδίκευσης και  ενδιαφέροντα είναι: Γλωσσολογία, Μειονοτικές Γλώσσες, Κοινωνιογλωσσολογία, συγκριτική μελέτη των βαλκανικών γλωσσών και λαών (φωνητική, φωνολογία, μορφολογία, σύνταξη), ιστορία γλωσσών, ιστορία με έμφαση στην μελέτη του εθνικισμού, ανθρωπολογία, κοινωνιολογία και πολιτική οικονομία, και γεωγραφία...

Σκοπός του ΚΕΜΟ

Οι σκοποί του ΚΕΜΟ, όπως παρουσιάζονται στην “ταυτότητα” που δημοσιεύεται στον ιστότοπό του (facebook) είναι οι εξής:

“Το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων είναι αστική εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που ιδρύθηκε το 1996. Η διαπίστωση της έλλειψης συστηματοποιημένης και απαλλαγμένης από προκαταλήψεις επιστημονικής έρευνας στην Ελλάδα σχετικά με την παρουσία μειονοτικών ομάδων και γλωσσών αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη για τη δημιουργία του ΚΕΜΟ ως επιστημονικού χώρου που φιλοξενεί νέους επιστήμονες, αλλά και καταξιωμένους πανεπιστημιακούς δασκάλους.

Σκοπός του ΚΕΜΟ είναι η πολυδιάστατη μελέτη της παρουσίας μειονοτικών ομάδων, γλωσσών και κάθε πολιτισμικής ιδιαιτερότητας, σε θεωρητικό επίπεδο ή σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού. Ο σκοπός αυτός επιχειρείται μέσα από την προσέγγιση κάθε επιστήμης που μπορεί να προσφέρει τα μεθοδολογικά της εργαλεία και το κεκτημένο γνωσιολογικό υλικό για περαιτέρω έρευνα. Η διεπιστημονικότητα είναι η αφετηρία μας. Έτσι, η νομική, οι πολιτικές επιστήμες, η κοινωνιολογία, η ιστορία, η πολιτική γεωγραφία, η γλωσσολογία, η ανθρωπολογία ή οι οικονομικές επιστήμες, για παράδειγμα, μπορούν συμπληρωματικά να φωτίσουν πληρέστερα το ζήτημα του μειονοτικού φαινομένου.

Το λεξικό “Πρωτοπειρία” του Θεόδωρου Καβαλλιώτη είναι στα ελληνικά!

Η πραγμάτωση του στόχου αυτού επιχειρείται με την οργάνωση συνεδρίων, διαλέξεων ή συζητήσεων, επιτόπιας έρευνας ή την έκδοση μονογραφιών και συλλογικών έργων, ενδεχομένως και σε περιοδική βάση. Η συνεργασία με άλλες αντίστοιχες οργανώσεις ή διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς θεωρείται απαραίτητη στο μέτρο που αυτή δημιουργεί τα θεμέλια γόνιμου προβληματισμού σε σχέση πάντα με τους σκοπούς του Κέντρου.

O θεωρητικός προσανατολισμός μας δεν αποσκοπεί στο να κλείσει τα ερωτήματα τα οποία πραγματεύεται. Μακράν αυτού, είμαστε εξ ορισμού πεπεισμένοι ότι κανένα ερώτημα δεν κλείνει. Απλά επανατοποθετείται σε ένα γνωσιολογικά υψηλότερο πεδίο, με κεκτημένο το θεωρητικό οπλοστάσιο που συγκροτήθηκε στην πορεία της μελέτης του. Αλλά ούτε το ερώτημα είναι άλυτο. "Αλυτα είναι μόνο τα ερωτήματα που έχουν κακώς τεθεί", όπως έλεγε ο Bachelard. Και τούτο της ετερότητας, το οποίο πραγματευόμαστε, είναι μετά βεβαιότητας τέτοιο. Τουλάχιστον στη χώρα μας. Γι' αυτό επιχειρούμε να συμβάλλουμε στην επανατοποθέτησή του”

Δραστηριότητα ΚΕΜΟ και χρηματοδότηση

Πράγματι, από το 1996, όταν ιδρύηθηκε το ΚΕΜΟ επί Σημίτη και μετά τα τα ...Ίμια, το ΚΕΜΟ έχει αναπτύξει σημαντική δραστηριότητα με πανταχόθεν χρηματοδοτήσεις  συνεδρίων και δικών του εκδόσεων  με υπογραφή στενών συνεργαστών του (Μπαλτισώτης, Χριστόπουλος, Τιτσελίκης κλπ). Από το αρχείο μου παραθέτω μόνο μερικά συνοπτικά στοιχεία:

1. Μπαλτσιώτης 2007, Τσιούμης 2015: “Υιοθετήθηκαν έτσι από πλευράς πολιτείας αφομοιωτικές πρακτικές που, στοχεύοντας στη γλωσσική ομοιογένεια, επέβαλαν άμεσα ή έμμεσα το ελληνόγλωσσο στερεότυπο. Επήλθε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, η συρρίκνωση του αριθμού των δίγλωσσων ή αλλόγλωσσων πολιτών και, παράλληλα, η αλλοίωση των συλλογικών δεσμών που συμβάλλουν στη συνοχή των γλωσσικά μειονοτικών ομάδων και, συνεπώς, η περιθωριοποίηση σε σημαντικό βαθμό των εθνοτικών ιδιαιτεροτήτων”.

2. ΚΕΜΟ, 2011:”Στον αποκλεισμό της προβολής του πολιτισμού των γλωσσικών μειονοτήτων καθοριστικός κατέστη ο ρόλος των εκπαιδευτικών μηχανισμών, η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, καθώς και η επίδραση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ενώ το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία συνθηκών απαξίας και υποτίμησης των μειονοτικών γλωσσών, γεγονός που επέδρασε αρνητικά τόσο στην εκφορά της κοινωνικής έρευνας γύρω από αυτές, όσο και στη στάση των ίδιων των ανθρώπων απέναντι στη γλώσσα τους”

3. Τιτσελίκης 2001: Καταγράφει ως μειονοτική  και την κουτσοβλάχικη ως εξής: “Σύμφωνα με τις επίσημες απογραφές πληθυσμού, όταν ακόμα οι γλώσσες των μειονοτικών ομάδων αναγνωρίζονταν de facto, οι ομιλούμενες γλώσσες στη χώρα, πλην της ελληνικής, ήταν οι: αθιγγανική (σήμερα, ρομανί), αλβανική / αρβανίτικη, αρμενική, βουλγαρική (όρος του 1928 και 1940) ή πομακική (όρος του 1951), ισπανική-εβραϊκή (αλλιώς λαντίνο), κουτσοβλαχική, μακεδονοσλαβική (όρος του 1928 και 1940) ή σλαβική (όρος του 1951) και τουρκική”

4. Μπαλτισώτης, 2007. “Σε όλες όμως τις περιπτώσεις, ο αριθμός των απογραφέντων αλλόγλωσσων πολιτών στερείται αξιοπιστίας. Ακόμα και σήμερα μάλιστα η εικόνα επ’ αυτού είναι ασαφής, δεδομένου ότι από το 1961 αποφεύγεται η σχετική καταγραφή και, συνεπώς, δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία. Εδώ και δεκαετίες, πράγματι, παρατηρείται απροθυμία επίσημης καταγραφής της γλωσσικής πολυμορφίας στην Ελλάδα , γεγονός που εξηγεί και την εκκρεμότητα της κύρωσης εκ μέρους της πολιτείας συμβατικών κανόνων του διεθνούς δικαίου, που αφορούν και τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των μειονοτήτων, όπως ο Ευρωπαϊκός Χάρτης για τις Περιφερειακές ή Όψεις της ελληνικής εκπαιδευτικής πολιτικής για τη γλωσσική ετερότητα 31 Μειονοτικές Γλώσσες και η Σύμβαση - Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων (Μπαλτσιώτης & Τσιτσελίκης, 2008).”

5.  ΚΕΜΟ, 2011:  “Χρειάζεται βέβαια να τονιστεί ότι, ενώ κάποιες από αυτές συνιστούν αντικειμενικά στοιχείο μιας μειονοτικής ταυτότητας, όπως για τους Μουσουλμάνους της Θράκης και της Δωδεκανήσου ή για τμήμα των Σλαβοφώνων, σε άλλες περιπτώσεις έχουν ιστορικά αποτελέσει την ιδιαίτερη πρόσβαση των ομιλητών προς την ελληνική τους ταυτότητα, όπως για τους Αρβανίτες, τους Κουτσοβλάχους –πλην μιας σύντομης παρένθεσης κατά τη διάρκεια της Κατοχής για μικρό μέρος των τελευταίων–, αλλά και για την πλειονότητα των Σλαβοφώνων”.

6. Ηλιάδου – Τάχου, 2006: “Σε κάθε περίπτωση, εξαιρουμένης της διαχωριστικής πρακτικής που ακολουθήθηκε για τη μειονότητα της Θράκης, η Ελλάδα επιδίωξε εξ αρχής την εθνική, γλωσσική και πολιτισμική ομογενοποίηση των θεωρούμενων ως απειλή για την εθνική ασφάλεια αλλόφωνων πολιτών της, μέσω εκπαιδευτικών πολιτικών αφομοίωσης “

7. Χριστόπουλος Δ, Τιτσελίκης Κ. (επιμ): “Η συνάντηση των Δελφών και η δράση του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων,Εκδόσεις ΚΕΜΟ, 1999”.  Η μελέτη αυτή χρηματοδοτήθηκε σπό το ϊδρυμα Friedrich Ebert τον Νοέμβριο 1996, είναι πλούσια σε πληροφορίες για τη δραστηριότητα του Κέντρου και αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο είναι η παρουσίαση και επί μέρους ανάλυση των θεματικών του ιδρυτικού συνεδρίου του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων που έγινε στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών  Η συνειδητά ολιγοσέλιδη (για λόγους ευχρηστίας και απήχησης) αυτή έκδοση περικλείει τα συμπεράσματα της διημερίδας που οργάνωσε το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων ύστερα από ένα διεπιστημονικό brain-storming γύρω από την θεματική των μειονοτήτων στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ακολουθεί τη δομή του διημέρου παρουσιάζοντας τα σημεία σύγκλισης των συμμετεχόντων στις επί μέρους ενότητες. Eπίσης, καταγράφονται οι σημαντικότερες εννοιολογικές κατευθύνσεις σε ό,τι αφορά τις θεματικές του συνεδρίου. Το δεύτερο τμήμα αυτού του βιβλίου έχει τίτλο Μια εκτίμηση της δράσης του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων ύστερα από τρία χρόνια. Όπως δείχνει και ο τίτλος αυτής της μελέτης, στόχος της είναι, αφενός, η επισκόπηση των δράσεων του ΚΕΜΟ κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων του και, αφετέρου, η αξιολόγηση της δράσης του. Στο πλαίσιο αυτής της εμπειρίας φαίνεται ότι αναδύεται μια αναστοχαστική προσπάθεια συγκρότησης επιστημονικού αντικειμένου. Η μελέτη έχει μεταφραστεί στα αγγλικά και έχει κυκλοφορήσει από τη Σειρά Μελετών του ΚΕΜΟ: The Delphi Meeting and the Activities of the Minority Groups Research Centre (KEMO), 2000, σελ. 56.

8. “Ελληνική μειονότητα της Αλβανίας: Εκπαίδευση και δημογραφική κινητικότητα στην Αλβανία και την Ελλάδα” (Μπαλτσιώτης Λάμπρος, Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ) με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Λάτση

9. Το Πρόγραμμα «Μειονοτικοί Πολίτες, Ισότιμοι Πολίτες»  υλοποιείται από το Σύνδεσμο Υποστήριξης Ρωμαίικων Κοινοτικών Ιδρυμάτων (ΣΥΡΚΙ), με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υλοποίηση του προγράμματος ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2012, με πλάνο διάρκειας 22 μηνών. Βασική επιδίωξη του Προγράμματος είναι να συνεισφέρει στη μεγαλύτερη κατανόηση και σεβασμό των μειονοτήτων. Επικεντρώνεται στην ανάγκη ενίσχυσης και ενθάρρυνσης της συμμετοχής της Ρωμαίικης κοινότητας στην κοινωνική ζωή της χώρας, μέσω της καλύτερης εμπέδωσης των δικαιωμάτων των μελών της, της ανάπτυξης των δεξιοτήτων τους και της παροχής τεχνογνωσίας στους φορείς της. Κίνητρο για την ανάληψη αυτής της πρωτοβουλίας είναι η διαπίστωση πως, παρά τις θετικές μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία κατά την τελευταία δεκαετία, ο δημόσιος και πολιτικός λόγος παραμένει συχνά εχθρικός και υποτιμητικός έναντι των μειονοτήτων. Το Πρόγραμμα «Μειονοτικοί Πολίτες, Ισότιμοι Πολίτες» συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Μέσο για τη Δημοκρατία και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (European Instrument for Democracy and Human Rights-EIDHR), με συνολικό προϋπολογισμό €90.000 (στον οποίο συμμετέχει με 8% ο ΣΥΡΚΙ), έχοντας λάβει την έγκριση του Γραφείου της Ε.Ε. στην Άγκυρα το Νοέμβριο του 2012. Βασικός συνεργάτης στην υλοποίηση του Προγράμματος είναι η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών (Οι.Ομ.Κω.) από την Ελλάδα. Συνδεδεμένοι συνεργάτες είναι  από την Κωνσταντινούπολη: ο Σύνδεσμος Αποφοίτων Ζωγραφείου (ΣΑΖ), ο Ερασιτεχνικός Θεατρικός Όμιλος Φερίκιοϊ (ΕΡΘΟ) και ο Σύνδεσμος της Παιδούπολης,  από την Ελλάδα: ο Σύλλογος Ιμβρίων, το Κέντρο Έρευνας Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ) και η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

10. Το πρόγραμμα Διαδρομές πολιτών” στη Θράκη, την Κωνσταντινούπολη, το Αιγαίο, υλοποιείται  από το ΚΕΜΟ  σε συνεργασία με τη το Lozan Mubadilleri Vakfi και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Σταματώ εδώ την παράθεση κι άλλων στοιχείων για να προσθέσω ότι τους ίδιους σκοπούς περίπου έχει και η επιστημονική Εταιρεία Μελέτης του πολιτισμού των Βλάχων των κυρίων Νιτσιάκου και Ντίνα και άλλων φίλων τους, όπως εμφαίνεται στη φωτογραφία που είναι ένα μικρό μόνο απόσπασμα από το Καταστατικό της. Το υπόλοιπο μέρος παραμένει μυστικό. Δεν υποχρεούται ο κ. Νιτσιάκος να το δώσει στη δημοσιότητα μαζί με τα ιδρυτικά μέλη και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου; Ας μας απαντήσεις κάποιος νομικός!!!

Τώρα από “ιστορικός”  και ο “γλωσσολόγος” κ. Βασιλείου

Έτσι, στην ομάδα αυτή  “σωτήρων ” της βλάχικης “γλώσσας” προστέθηκε από τρις αρχές της δεκαετίας του 2010 και ο εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιιας εκπαίδευσης κ. Αντώνης Βασιλείου γράφοντας τα γνωστά με πανομοιότυπους  τίτλους βιβλία για τους “Καραγκουνόβλάχους”  ΄ξ “εξξελινισθέντες Αλβανόβλαχους” της Ακαρνανίας με τις γνωστές αντεθνικές θεωρίες που ρίχνουν μπόλικο νερό στο μύλο της ρουμάνικης και της μαινόμενης “μακεδονορμάνικης” και που συμπληρώθηκαν και με επέκτασή τους και στο γλώσσα των “Αρβανιτοβλάχων. Καραγκούνηδων”. Στο βιβλίο αυτό,  πέρα από τις εμμονές του να τα βλέπει όλα σχεδόν ... ιλλυριακά και αλβανικά, έκανε αυτό που κάνουν οι κ.κ.  Ντίνας , Νιτσιάκος και άλλοι για τη διάσωση της βλάχικης “γλώσσας” με την ίδια πρόταση “εγγραμματισμού” της, δηλαδή τη χρήση του λατινορουμάνικου αλφάβητου με την προσθήκη μερικών ακόμα “μιπχλιμπιδιών” για να φανεί πιο επιστημονική η παρουσίαση! Δηλαδή, έκανε αυτό που δεν θα καταλάβαιναν ποτέ οι παππούδες του, οι γιαγιάδες τους και οι γονείς του, διότι δεν είχαν δάσκαλο τους κυρίους Ντίνα και Νιτσιάκο, αλλά την ελληνική παιδεία και τους φωτισμένους Βλάχους φιλόλογους και επιστήμονες, οι οποίοι ήδη από τον 18ο αιώνα, όταν αποφάσισαν να συγγράψουν Λεξικό του βλάχικου ιδιώματος το έγραψασν με ελληνικά γράμματα!

Το βιβλίο μου”4.500 μυκηναϊκές, ομηρικές, αρχαιοελληνικές, βυζαντινές και νεοελληνικές λέξεις”, το οποίο κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Παπαδήμα το 2015, δηλαδή όταν ο κ. Βασιλείου έγραφε και κυκλοφορούσε τα “βλαχοκαραγκούνικα” βιβλία του (το αγνοεί όπως και τα άλλα δικά μου στα κείμενά του και στη ... βιβλιογραφία ως 'τοξικά” και “γραφικά” προφανώς!!!) έχει αυξήσει τις ελληνικές λέξεις του Νικολαϊδη κατά 1.000!!!

Υπενθυμίζω  τον πρώτο που συνέγραωε  τετράγλωσσο Λεξικό (ελληνικό, βουλγαρικό, βλάχικο  και αλβανικό) το 1794, τον Δανιήλ Μοσχοπολίτη (1754-1824.  Το έργο αυτό αποσκοπούσε στον εξελληνισμό μη ελληνόφωνων πληθυσμών των Βαλκανίων. Στο προοίμιο του έργου χαρακτηριστικά αναφέρει: “Aλβανοί, Βλάχοι, Βούλγαροι, αλλόγλωσσοι χαρήτε  κι’ ετοιμασθήτε όλοι σας Ρωμαίοι να γενήτε βαρβαρικήν αφήνοντας γλώσσαν, φωνήν και ήθη… Δεν είναι πλέον δύσκολο να μάθετε Ρωμαϊκά και να μην βαρβαρίζετε με λέξεις πέντε δέκα… Ξυπνήσατε από τον βαθύν ύπνον της αμαθείας Ρωμαϊκά γλώσσα μάθετε, μητέρα της Σοφίας…”  Το 1802 ανέλαβε διευθυντής του σχολείου της Μοσχόπολης.

Επίσης, υπενθυμίζω το Λεξικό “Πρωτοπειρία” του  πολυγραφότατου Θεοδώρου Καβαλλιώτη, που χαρακτηρίζεται ως «εκ των ολίγων διδασκάλων του γένους». Η “Πρωτοπειρία” (1770) θεωρείται το σημαντικότερο έργο του. Περιλαμβάνει το τρίγλωσσο (ελληνικό-βλαχικό-αλβανικό) λεξικό. Φέρεται να γεννήθηκε στην Καβάλα, εξ ου και το προσωνύμιο Καβαλιώτης. Ζώντας στη Μοσχόπολη, πόλη σε πνευματική άνθηση στις αρχές του 18ου αιώνα, είχε τη δυνατότητα να αναπτύξει τις διανοητικές του ικανότητες φοιτώντας στη σχολή εγκύκλιας παιδείας που λειτουργούσε εκεί ήδη από τον 17ο αιώνα. Μαθητής του Ευγενίου Βούλγαρη στα Ιωάννινα όπου εστάλη με υποτροφία του σωματείου των χαλκέων της Μοσχοπόλεως, τον ακολουθεί στην Κοζάνη για τη συμπλήρωση των σπουδών του.  Το όνομα του Θεοδώρου Καβαλιώτου συνδέθηκε στενά με την Σχολή της Μοσχοπόλεως τη γνωστή με την ονομασία «Νέα Ακαδημία». Η Σχολή λειτουργούσε από τις αρχές του 18ου αιώνα. Στη σχολή αυτή αναλαμβάνει διδακτικό έργο ο Θεόδωρος Καβαλιώτης μετά την επιστροφή του στη Μοσχόπολη από τις σπουδές του, ενώ διετέλεσε και Διευθυντής της περισσότερο από μία εικοσαετία (1748- 1769) περίοδο κατά την οποία αποτελεί τον ηγετικό της νου και τη «μεταβάλει σε προπύργιο αντιστάσεως κατά της οθωμανικής τυραννίας και της ετερόδοξης προπαγάνδας».

Ακόμα, αναφέρω το ογκώδες “Λεξικό της Κοτσοβλαχικής” του φιλολόγου Κωνταντίνου Νικολαϊδη, στο οποίο όλες (πάνω από 6.000 βλάχικες λέξεις) αναγράφονται στα ελληνικά!

.

Στην παρέα και ο Τέντε Κάλ

Στην παρέα αυτή πρέπει να προσθέσω και  Thede Kahl Γερμανό Βαλκανολόγο-Βλαχολόγο από το Πανεπιστήμιο της Jena στη Γερμανία και, πλέον, μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών, ο οποίος, μολονότι τοού έχει καταφέρει, με άρθρα του, σχόλια και το τετράτομο έργο  του  “Λαοί της Νοτιανατολικής Ευρώπης” με τεκμήρια και συντριπτικά χτυπήματα, επιμένει να λέει αυτά που  λέει και ο Νιτσιάκος και οι άλλοι και να αποτελεί σημαντικό στέλεχος του ΚΕΜΟ. Και  η απογοητευτική διαπίστωση είναι ότι  χαρακτηρίζεται από δημοσιογράφους και εφημερίδες   ως ... “ένθερμος φίλος της Ελλάδος”!!!Από συνεντεύξεις, άρθρα και βιβλία του  για τους Βλάχους/Αρμάνους., παραθέτω  μερικές απόψεις – προτροπές για το ... καλό της επιστήμης των ... βλάχων και της Ελλάδος:

1. “ Η «καταγωγή» είναι ένα πράγμα που δεν πρέπει να απασχολεί τον κόσμο τόσο πολύ διότι , ειδικά στα Βαλκάνια, πάρα πολλοί υποφέρουν από το κόμπλεξ  της αρχαιοπληξίας, δηλαδή ονειρεύονται μία τεράστια, πανάρχαια και ωραία καταγωγή, τουλάχιστον 5000 ετών. Η πραγματική καταγωγή είναι αυτή που πάει μέχρι 5 -βαριά βαριά 7- γενιές πίσω. Από εκεί και μετά η «καταγωγή» γίνεται μύθος και παραμύθι” (Σσημείωση: Τα ίδια λέει και ο Νιτσιάκος και η παρέα του!)

2. “Ορισμένοι άσχετοι (σημείωση: και, συνεπώς, “τοξικοί”, κατά τον Αντώνο, “γραφικοί”, κατά τον Ντίνα, και “γελοίοι” κατά ... ακαδημαϊκό!!!) που λένε ότι γνωρίζουν την καταγωγή τους, γνωρίζουν αυτό που θα ήθελαν και ονειρεύονται να είναι και αυτό που έχουν διδαχθεί στα σχολικά βιβλία, του κράτους (Σημείωση: αυτοί υβρίζονται  και  χαρακτηρίζονται ως  “ελλαδέμποροι” και στην Παλαιομάνινα ως “τοξικοί”, “γραφικοί” και “γελοίοι”!!!).

3.          “Πολλοί μπερδεύουν την καταγωγή τους με την ταυτότητάτους. Το ότι λ.χ. οι Βλάχοι της Ελλάδος σήμερα έχουν ελληνική ταυτότητα δεν σημαίνει ότι όλοι τους έχουν και ελληνική καταγωγή. Την ίδια Ελληνική ταυτότητα έχουν και οι Αρβανίτες και οι Σλαβομακεδόνες...”.  (Σημείωση:   αυτό βροντοφωνάζει και ο καημένος ο Νιτσιάκος και το ΚΕΜΟ!!!)

4. “Η απώτερη καταγωγή των γλωσσικών προγόνων των Βλάχων είναι εκλατινισμένα «αυτόχθονα» Θρακο-Ιλλυρικά φύλα της Βαλκανικής που ήταν γείτονες των αρχαίων Ελλήνων και των προγόνων των Αλβανών.... (Σημείωση: τα ίδια υποστηρίζει σε όλα τα βιβλία του και ο Βασσιλείου, ταυτιζόμενος πλήρως με την αντεθνική “μακερδονοαρμάνικη” προπαγάνδα. Αυτή τη θεωρία του κ. Βασιλείου την έχω χαρακτηρίσει ως εθνικά επικίνδυνη, αλλά...)

Και ο  Περιφάν οι άλλοι καθογητές της προπαγάνδας

Ο αγαπητός μου φίλος Κώστας Νασίκας έχει αναφέρει πολλές την τραγελαφική “Βλαχοπαρασυναγωγή” στη Λάρισα, στην οποία  δεν είχε προκληθεί κανένας Σύλλογος Βλάχων ή Βλάχοι και την οποία έχει αποκαλύψει και καταγγείλει με άρθρα του ο Αχιλλεύς Λαζάρου, αλλά και οι παλιοί πρέοδροι της ΠΟΠΣΒ (Φώτης Κιλιπίρης, Κώστας Αδάμ, οι οποίοι πάντοτε τιμούσαν με την παρουσία του τις πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Παλαιομάνινα) καθώς  και τις ανενόχλητες δραστηριότητες του Καλ. Θυμάμαι, λοπόν, ότι τότε, στις αρχές Νοεμβρίου του 2011  Σύλλογοι της ΠΟΠΣΒ αλλά και ιδιώτες λάβαμε δέμα από την Κωνστάντζα / Παρίσι με περιεχόμενο την  αυτοβιογραφία του Ρουμάνου Λεγεωνάριου Ιάνκου Περιφάν,  «Γάλλου πολίτη» και επίτιμου προέδρου του «Κονσίλιουλ των Μακεδοναρμάνων». Τον αυτοβιογραφούμενο προλόγιζει η ανηψιά του και η ακτιβίστρια Κίρα Ιοργκοβεάνου – Μάντσου. Η αυτοβιογραφία του Ιάνκου Περιφάν έφερε τον προκλητικό τίτλο «Adutseri – Aminti» με υπότιτλο «Trâ Armânami», δηλαδή “Αναμνήσεις – Για τη Βλαχουριά”. Υπενθυμίζω ότι ο Ιάνκου Περιφάν γεννήθηκε κι ανδρώθηκε έξω από τον Βλαχόφωνο Ελληνισμό και την Ελλάδα.

Το εξώφυλλο του ογκώδους “Ετυμολογικού Λεξικού της Κουτσοβλαχικής Γλώσσης” του Κωνταντίνου Νικολαϊδη έχει όλες τις βλάχικες λέξεις στα ελληνικά. Το "Ετυμολογικόν Λεξικό της Κουτσοβλάχικης Γλώσσης" του Κ. Νικολαΐδη που εκδόθηκε το 1909 και επανέκδωσαν ττα 24γράμματα το 2017, περιλαμβάνει 6.657 λέξεις εκ των οποίων οι 3.560 έχουν ελληνική προέλευση, 2.605 λατινική, 185 σλάβικη, 150 αλβανική και οι υπόλοιπες 157 άγνωστη. Μάλιστα σε πολλές από τις ελληνογενείς λέξεις η ετυμολογία ανάγεται στους πρωτοαρχαιοελληνικούς και ομηρικούς χρόνους.

Αλλά, επιτρέψτε μου να δώσω στη σκυτάλη και να ολοκληρώσει  την τελευταία μου αυτή ανάρτηση (γίνεται κουραστική για το μάκρος της) στον εκπαιδευτικό και αγαπητό μου φίλο από τη Βέροια Γιάννη Τσιαμήτρο με την παράθεση ενός  έντονα προειδοποιητικού για τον ολέθριο ελληνικό εφησυχασμό άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Λαός” της Βέρεοιας στις ... 25 Νοεμβρίου 2012:

“Στο προηγούμενο σημείωμα υποσχεθήκαμε ότι θα εξηγήσουμε γιατί δεν επιτρέπεται εφησυχασμός. Πράγματι έτσι είναι, γιατί το Βλάχικο Ζήτημα δεν είναι πλέον ελληνο-ρουμανική υπόθεση. Προωθήθηκε-λόγω ελληνικής αδιαφορίας-και πανευρωπαϊκά (Ευρωκοινοβούλιο, Συμβούλιο της Ευρώπης) και σχεδόν  διεθνώς στα πλαίσια της επίμαχης και επίφοβης μειονοτολογίας.  Βέβαια, το Ζήτημα αυτό ήταν τεχνητό και το παραδέχτηκε ακόμα και ο ίδιος ο Ρουμάνος γερουσιαστής M. Kogalceanu στη ρουμανική Βουλή κατά τις αρχές του 20ου αιώνα.

     Για τον ρουμανικό λαό κουτσόβλαχος σημαίνει Έλληνας και μεταπολεμικά διάσημοι Ρουμάνοι επιστήμονες (π.χ. C. Poghirc) αποδεικνύουν με αδιάσειστα στοιχεία την ελληνικότητα των Βλάχων. Αυτοί που προπαγανδίζουν αντίθετα δεν είναι τόσο οι Ρουμάνοι, όσο ορισμένα κατάλοιπα της προπολεμικής προπαγάνδας, που βρίσκονται διασπαρμένα στην Ευρώπη.

     Παραδείγματα τέτοιων είναι ο Γιάγκος Περιφάν  στο Παρίσι, ο Vasile Barba (μακαρίτης πλέον) στο Φράϊμπουργκ κλπ  με τους διαδόχους τους, οι οποίοι πάσχιζαν και πασχίζουν να παρουσιάσουν τους Βλάχους σαν μειονοτικούς στην ίδια την ΄κοιτίδα’ τους. Μάλιστα  είχαν και έχουν  συνεργούς και εντός των τειχών (π.χ. Γ. Παδιώτης, ο οποίος μιλούσε μέσω περιοδικών για ‘γενοκτονία’  Βλάχων στην Ελλάδα).

     ‘Συνήγορος’ αυτών αποδεικνύεται  στις σημερινές ημέρες μας και ο ανθρωπογεωγράφος  Γερμανός Thede Kahl, ο οποίος ομιλεί ανοιχτά για μειονότητα Βλάχων στην Ελλάδα χωρίς να έχει ειδικές επιστημονικές γνώσεις. Συγκεκριμένα στο βιβλίο με τίτλο ‘Για την ταυτότητα των Βλάχων’, που εξεδόθη το 2009 από το ΚΕΜΟ  στην σελίδα 162  γράφει μεταξύ άλλων τα εξής: […Οι Αρμάνοι (Βλάχοι) της Ελλάδας επιμένουν στην άρνησή τους να μην αποκαλούνται μειονότητα. Αλλά εάν οι Αρμάνοι κατηγοριοποιούνται ως μειονότητα στα Βαλκάνια, το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και στην Ελλάδα, ακόμη κι αν εκείνοι το αρνούνται…] Ο  T. Kahl   μόνο που δεν μας μαλώνει!!!

      Ο συγκεκριμένος καθηγητής στην αρχή αγκαλιάστηκε καλόπιστα από τους εδώ Βλάχους κατά την ‘έρευνά’ του στις περιοδείες του και στα Ανταμώματα των Βλάχων, αποκαλύφθηκε όμως για τις πραγματικές του προθέσεις και χαρακτηρίστηκε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Bλάχων (ΠΟΠΣΒ) ως ‘persona non grata’. Ωστόσο, συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα στη χώρα μας Βλάχοι που συναναστρέφονται  μαζί του.

     Επιπρόσθετα, υπάρχει και το Συμβούλιο των Αρμάνων, (μέλος του είναι και ο Kahl), που έχει πλούσια δράση, απαρτίζεται από μεμονωμένους Βλάχους και βλάχικους συλλόγους  των Βαλκανίων (Σκόπια, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία κλπ) και επιζητεί  Περιφερειακό Λαό Βλάχων, πιέζοντας τα κράτη που υπάρχουν Βλάχοι να τους αναγνωριστούν  μειονοτικά δικαιώματα.

     Ευτυχώς η ΠΟΠΣΒ βρίσκεται σε εγρήγορση και μάλιστα τον τελευταίο καιρό ίδρυσε την Παγκόσμια Βλάχικη Αμφικτιονία, έναν τριτοβάθμιο φορέα, η οποία προτίθεται να δώσει τέλος στην εσωστρέφεια και να προβεί σε δράσεις ανάδειξης της βλαχόφωνης ρωμιοσύνης  και της Ελλάδας ως διαχρονικού μητροπολιτικού κέντρου και σημείου αναφοράς του απανταχού βλαχόφωνου στοιχείου.