Με στυλοβάτη το σημαντικό σωματείο "διάζωμα" και σύμμαχο την Ιόνια οδό, ο Νομός μας, με την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και τα εντυπωσιακά και σπάνια συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει θα εξασφάλιζε μια αειφόρο ανάπτυξη και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου από το συνδυασμό εικόνων, ήχων, γεύσεων, ευωδιών , σε διαφορετικούς συνδυασμούς, με διαφορετική ένταση και μήνυμα για τον καθένα
Του Γιώργου Μπαμπάνη
Πράγματι, υπάρχουν και καλά, θετικά νέα για την πολιτιστική κληρονομιά του Νομού μας. Και μάς τα "έφερε" ο εκπαιδευτικό και πρώην δήμαρχος της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου κ. Παναγιώτης Κατσούλης με σχετική ανάρτησή του στην ιστοσελίδα iaitoloakarnania για την ένταξη στο “Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Δυτικής Ελλάδας 2014–2020” των εργασιών αποκατάστασης και ανάδειξης των αρχαίων θεάτρων της Πλευρώνας και των Οινιάδων, συνολικού προϋπολογισμού 1.600.000 ευρώ. "Η απόφαση αυτή, τονίζει ο κ. Κατσούλης, προσθέτει ένα ακόμη κρίκο στην πέραν των 20 ετών προσπάθεια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος για τη διάσωση και ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων της περιοχής μας" στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος ως δήμαρχος από το 2007 και μετά . Υπενθυμίζω εκείνες του ζί , υπενθυμίζοντας εκείνες του επίτιμου γενικού διευθυντή Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Λάζαρου Κολώνα, της Μαρίας Σταυροπούλου – Γάτση και κατόπιν ης σημερινής προϊσταμένη Ολυμπίας Βικάτου, των εργαζομένων και αρχαιολόγων σε συνέργεια με την τοπική αυτοδιοίκηση.
Οι προσπάθειες αυτές απέδωσαν καρπούς και είθε να αναληφθούν τέτοιες πρωτοβουλίες και για τη διάσωση, ανάδειξη και αποκάλυψη και άλλων θαμμένων πολιτιστικών μνημείων, όπως για παράδειγμα, το αρχαίο θέατρο της Παλαιομάνινας και όχι μόνο.
Αυτή η αισιόδοξη ανάρτηση του κ. Κατσούλη παρώθησε και την ταπεινότητά μου να παρουσιάσω μερικές σκέψεις και μερικές προτάσεις για τον προγραμματισμό και τη δημιουργία κι άλλων πολιτιστικών διαδρομών, αντί επιδρομών, στο Νομό μας. Διότι, τι μπορεί να εξηγήσει το γεγονός ότι δύο λέξεις, Μουσική και Θέατρο, έγιναν πανανθρώπινες; Το εξηγεί η δύναμη της αλήθειας που κρύβει μέσα της η ελληνική τέχνη.
Η λέξη Μουσική, από τη μούσα του Ησίοδου και του Ομήρου, και η λέξη θέατρο από τη θέαση της τραγωδίας στην Αττική, είναι δύο όροι δομής και βάσης για την ελληνική τέχνη. Αυτές οι δύο λέξεις σήμερα περιγράφουν την αντίληψη του ανθρώπου για την τέχνη σε 140 γλώσσες: MusiK, Theater
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η τέχνη των Ελλήνων είναι η αποτύπωση της συμπεριφοράς τους να ξεπεράσουν τον νόμο που τους έδινε η γνώση τους για τον κόσμο και για τη θέση του ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Εάν οι Έλληνες δεν έβρισκαν διέξοδο στην τέχνη τους, θα έπαιρναν τα βουνά και τα όρη…
Κάνω αυτές τις σκέψεις για να εντείνουμε τον προβληματισμό μας γύρω από την αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στον Νομό μας και στην Ήπειρο, για παράδειγμα. Εκεί, στην Ήπειρο τα τελευταία χρόνια έχουν προωθήσει πρωτόγνωρες πρωτοβουλίες με σημαντικά έργα στον πολιτιστικό και αναπτυξιακό τομέα, που αποτελούν πρόκληση για μιαν αναφορά και υπενθύμιση.
Σίγουρα θα έχουν γίνει κι άλλες αντίστοιχες ενέργειες ανά την επικράτεια, ωστόσο εστιάζω τη διαπίστωσή μου στην Ήπειρο, διότι από την πρώτη στιγμή με ενθουσίασε. Και με ενθουσίασε διότι όχι μόνο καταδεικνύεται ότι υπάρχει η θέληση για αλλαγή, αλλά για αλλαγή όλων προς το καλύτερο. Κι αυτό είναι το ζητούμενο στη χώρα μας. Η αλλαγή προς το καλύτερο. Διότι, η διαπίστωση για τον Νομό μας ή για το Ξηρόμερο ειδικότερα, είναι εφιαλτική. Όλα έχουν αλλάξει, αλλά προς το χειρότερο. Χωριά που πριν από πενήντα - εξήντα χρόνια ήταν πολυάνθρωπα και έσφυζαν από δραστηριότητα, συνεχώς ερημώνουν. Δημόσια έργα βασικής υποδομής για ανάπτυξη παραγωγή , βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και αύξηση του εισοδήματος, όπως το ΤΟΕΒ Παλαιομάνινας, για παράδειγμα, που ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 δεν υπάρχουν πια, ενώ η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, με τις αμέτρητες αρχαίες πόλεις, τις ακροπόλεις, τους πύργους και τα απέραντα κυκλώπεια τείχη, τους μυκηναϊκούς θολωτούς, σκεπασμένη από δέντρα, θάμνους και χορτάρια, σα να την ... μισούμε ως αρχαιοελληνικά!
Αντιθέτως, στην Ήπειρο, για παράδειγμα, κατόρθωσαν να αναδείξουν τις αρχαίες πόλεις και σε συνεργασία με το σωματείο ΄΄Διάζωμα’’ και με σύμμαχο την Ιόνια Οδό δημιούργησαν πολιτιστικές διαδρομές για να προσελκύσουν το κοινό τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό προβάλλοντας τα αρχαία θέατρά τους σε συνδυασμό με τον φυσικό τους πλούτο!
Αυτή η διαπίστωση ενισχύεται από όσα καταγράφονατι στην εξαιρετική ιστοσελίδα AncientTheatersofEpirus με ενθουσιώδη μάλιστα θετική ανταπόκριση από το κοινό: "Τα «Θέατρα της Ηπείρου» είναι μια πολιτιστική διαδρομή που υπόσχεται πολλά ταξίδια μαζί, στο χώρο, στο χρόνο, στον κόσμο των πέντε αισθήσεων. Πέντε αρχαιολογικοί χώροι, και τα Θέατρά τους, είναι οι κεντρικοί σταθμοί, οι βάσεις εκκίνησης για να συλλέξει και να συνθέσει ο καθένας τις εμπειρίες που τον εμπνέουν και τον ενδιαφέρουν. Όλα είναι εδώ: γοητευτικά μνημεία και αρχαιολογικοί χώροι με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία, αρχιτεκτονικά, βιοτεχνικά αλλά και γευστικά δείγματα μιας πανάρχαιας ξεχωριστής παράδοσης, η απίστευτη φύση της Ηπείρου"
Αυτά συμβαίνουν εις Ήπειρον, σ' αντίθεση με τον δύσμοιρο Νομό της Αιτωλοκαρνανίας και, ειδικότερα, στο Ξηρόμερο, όπου τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, ως "πρώτη ύλη", για ανάπτυξη, βελτίωση το βιοτικού επιπέδου είναι περισσότερα, εντυπωσιακότερα, ενώ το γεωφυσικό ανάγλυφο, με τα βουνά, τους λόφους, τις πεδιάδες, τη θάλασσα, τις λίμνες, τα ποτάμια, είναι ίσως από τα πιο προκλητικά της Ελλάδος. Θα μπορούσαν, θα έπρεπε, όλα τα παραπάνω να αποτελούν "διαδρομές" που θα συνδύαζαν ιστορία και φυσικό πλούτο!
Κι όμως, δεν έγινε και δεν γίνεται καμιά προσπάθεια για "διαφορετική διαδρομή", αλλά για συνεχώς εφιαλτικότερη "επιδρομή' των στοιχείων της φύσης και των ανθρώπων (αρμόδιοι, τυμβωρύχοι, αρχαιοκάπηλοι κλπ) για εξαφάνιση, για λεηλασία. για καταστροφή.
Γιατί; Διότι για τη μιζέρια φταίνε πάντα οι άλλοι, η "κόλαση είναι από άλλους", δεν πέφτει η πίτα μόνη της για να τη φάμε, δεν αγαπάμε τον τόπο μας, όπως οι όλοι οι Βορειοευρωπαίοι, που έχουν ως σύνθημα "ολοι μαζί, ο ένας για τον άλλο, για την πατρίδα"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου