Να, γιατί μεγαλούργησε η Ομάδα του χωριού μας

Αφιέρωμα  στην  Αθλητική Ένωση Καλεντζίου (Α.Ε.Κ.) που την διέκρινε το πάθος για διακρίσεις  και ήταν το καμάρι των κατοίκων του χωριού μας που έδωσαν μαθήματα για το πώς επιτυγχάνονται μεγάλοι στόχοι με την πίστη, την αγάπη και το ενδιαφέρον για προώθηση σημαντικών πρωτοβουλιών

Του Γιώργου Π. Μπαμπάνη

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Ωστόσο, εκτός από τις μεγάλες διοργανώσεις, όπως το μουντιάλ ( παγκόσμιο κύπελλο, ευρωπαϊκά κύπελλα) κ.α. υπάρχουν και τα τοπικά πρωταθλήματα που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον όλων των κατοίκων των νομών της χώρας. Έτσι, την ευκαιρία να συμμετάσχει σε τοπικό πρωτάθλημα την είχε και το χωριό μας, το οποίο, μολονότι μικρό και σχεδόν ερημωμένο, χάρις στην πίστη σε ένα στόχο, το ενδιαφέρον για κάτι καλύτερο και  την αμέριστη συμπαράσταση σε κάθε αξιέπαινη πρωτοβουλία  κατόρθωσε, τηρουμένων των αναλογιών, να αναδείξει μια μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα. Η περίπτωση αυτή, αλλά και άλλες πρωτοβουλίες από τον Σύλλογο και ακούραστους κατοίκους του  χωριού μας αποτελούν μείζον δίδαγμα και παράδειγμα προς μίμηση.

Η ομάδα του χωριού μας  ιδρύθηκε το 1982 και είχε διάρκεια μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990 με ενεργά ιδρυτικά μέλη τον Θεόδωρο  Παππά, τον Κωνσταντίνο Κωνσταντίνου και τον Κωνσταντίνο Ράπτη (πρόεδρος  του χωριού ).  Η ονομασία της ομάδας ήταν Αθλητική Ένωση Καλεντζίου ( το όνομα οφείλεται στην παλιά ονομασία του χωριού μας  Καλέντζι, αλλά παλαιότερα, λεγόταν «Γακέϊκα», από το όνομα του ιδρυτή του, τον Γάκια Παππά ) και όχι Δόξα Στρογγυλοβουνίου ή Ψηλοβράχι. Αγωνίστηκε  μόνο στη Γ΄  ερασιτεχνική ΕΠΣΝΑ. Τα χρώματα  της ομάδας  ήταν κίτρινο - μαύρο  και η έδρα  της ήταν το γήπεδο της  Πενταλόφου. 

Η ομάδα μας απαρτιζόταν τόσο  από παίχτες του χωριού μας όσο και από διάφορα άλλα χωριά. Τους διέκρινε  ο ζήλος και η χαρά για το ποδόσφαιρο και ταυτόχρονα ξεδίπλωναν το ποδοσφαιρικό τους ταλέντο. Όλο αυτό το εγχείρημα της ιδρύσεως της ομάδας έκανε τους νέους πιο δημιουργικούς (το ποδόσφαιρο, ως συλλογικό άθλημα είναι παράδειγμα  ευγενούς άμιλλας και  «μάθημα» πώς  επιτυγχάνονται οι στόχοι μέσω του ανταγωνισμού!) , ενώ  ξέφευγουν και  από τη καθημερινή  και σκληρή δουλειά κι έτσι  το απολάμβαναν μέχρι το τελευταίο λεπτό.

ΟΙ παίχτες που αγωνίστηκαν στην ομάδα του χωριού μας  ήταν οι εξής : Γιάννης  Παπαδούλης  (τερματοφύλακας), Γεράσιμος  Κοσσόβας του Δημητρίου,  Γιάννης  Κωνσταντίνου (Ζέκκος), Χρήστος  Κωνσταντίνου,  Παναγιώτης  Τάσης, Γιάννης  Ράπτης,  Χρήστος  Μολώνης, ( Πράμαντα ), Νίκος Μόκκας ( Πηγάδια ), Δημήτρης  Χολέβας,  Χρήστος Μακρυπίδης (Μαχαιρά ), Μπαρμπαρούσης (Μαχαιρά ), Καρελάκης (Μαχαιρά ),Γιώργος Χατζής, Αποστόλης Χατζής,  Χριστόφορος  Μάσσος, Βασίλης Δημάκος, Βασίλης  Παππάς, Φώτης  Παππάς (γιατρός της ομάδας ), ο αείμνηστος Κώστας Παπαδούλης (αδερφός του Γιάννη Παπαδούλη) και οι παλαίμαχοι Νίκος Δημάκος και Παναγιώτης  Κοσσόβας.

Πάντως,  σημειώνεται ότι  εκείνος που διακρινόταν για τις ποδοσφαιρικές  του ικανότητες και δεξιότητες ήταν ο Δημήτρης  Χολεβας.

ΟΙ ΑΓΏΝΕΣ  ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΙΌΤΥΠΑ

Το πρώτο παιχνίδι στο οποίο συμμετείχε το χωριό μας στο πρωτάθλημα ήταν το νικηφόρο απέναντι στη Λυγιά Ναυπάκτου με σκορ 3-2. Ακολούθησαν κι άλλα παιχνίδια.  Νίκη επί της Μαχαίρας με σκορ 3-0. Ισοπαλία με την ομάδα  της Ρίγανης με σκορ 3-3 καθώς και αναμετρήσεις με την Φλόγα Παλαιομάνινας και με την τότε δυνατή ομάδα της Μαγούλας κ.α.

Πέρα από αυτά,  το χωριό μας έπαιξε και παιχνίδια  που έδειξε χαρακτήρα.  Συγκεκριμένα, έπαιζε  στο Αγγελόκαστρο. Η ομάδα του Αγγελοκάστρου  εκείνη την εποχή μέσα στην έδρα του ήταν ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων. Δεν υπήρξε  παιχνίδι που να μην το τελείωνε στο πρώτο ημίωρο του αγώνα,  κάτι το οποίο δεν κατάφερε με το χωριό μας. Η ομάδα μας αναχωρούσε  με το πούλμαν του Γούμενου από την Πεντάλοφο με προορισμό για το Αγγελόκαστρο και οι παίχτες που θα έπαιρναν μέρος ήταν ΄΄ πρωτάρηδες΄΄,  αφού οι βασική εντεκάδα δεν έλαβε μέρος. Το άγχος και ο φόβος κυρίευε τους παίχτες  και έτσι ο Θοδωρής Παππάς άρπαξε την ευκαιρία να τους εξυψώσει το ηθικό φέρνοντας για παράδειγμα τη πρόσφατη νίκη της Εθνικής ομάδος επί της Ουγγαρίας μέσα στη Βουδαπέστη, αποτέλεσμα που κανείς δεν περίμενε.  Φτάνοντας,  στο Αγγελόκαστρο η πρώτη εικόνα που έβλεπε κανείς ήταν εμφανώς υποτιμητική για το χωριό μας, καθώς οι κερκίδες του γηπέδου ήταν άδειες.  Ωστόσο,  το σκορ του πρώτου ημιχρόνου έληξε 0-0 και άλλαξε την εικόνα του γηπέδου, καθώς έμαθε όλο το χωριό του Αγγελοκάστρου ότι ήταν ισοπαλία το σκορ με συνέπεια να γεμίσουν τις κερκίδες ενθαρρύνοντας την ομάδα τους. Το χωριό μας στα τελευταία  λεπτά έχασε μια καταπληκτική  ευκαιρία  να πάρει προβάδισμα στο παιχνίδι,  αλλά το εξαιρετικό σουτ του Δημήτρη  Χολέβα κατάφερε να το αποκρούσει ο τερματοφύλακας.  Στην αντεπίθεση και ενώ είχαμε περάσει στις καθυστερήσεις  το Αγγελόκαστρο  κέρδισε  πέναλτι  και ευστόχησε στην εκτέλεση του. Έτσι το χωριό μας έχασε με σκορ 1-0, αλλά κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Στο σημείο αυτό  θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Θεόδωρο  Παππά και τον Δημήτρη Χολέβα για τις πολύτιμες πληροφορίες τους για το αφιέρωμα προς τιμή  της ομάδας μας.