Ο Μπαρμπα-Πάνος, ο πρώτος μανάβης του χωριού

   Όταν το χωριό ήταν γεμάτο κόσμο, έσφυζε από ζωή. Είχε τον Παπα-Τάκη που λειτουργούσε στη Ζωοδόχο Πηγή, δύο δασκάλους που δίδασκαν ανα 3 τάξεις σε 100 παιδιά, τον τσαγκάρη, Γιώργο Σαλαγιάννη και μανάβη τον Μπαρμπα-Πάνο. Ο Μπαρμπα-Πάνος ένας γέρος με γυαλιά και γούνινο σκούφο στο κεφάλι, έπαιρνε το γάιδαρό του με τα κοφίνια, πήγαινε στην Πεντάλοφο, τα φόρτωνε με πορτοκάλια, μανταρίνια, σταφύλια, ανάλογα με την εποχή. Από εκεί ερχόταν με τα πόδια, μπροστά ο γάιδαρος φορτωμένος κι εκείνος ακολουθούσε πεζός. Να πάει και να'ρθει ήταν 12 χιλιόμετρα. Καθώ ερχόταν έβαζε στο καλαθάκι τα φρούτα και διαλαλούσε : “ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ – ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΦΡΕΣΚΑ”. Και γύριζε όλο το χωριό. Το βράδυ πήγαινε στο κεντρικό καφενείο με το καλάθι του και οι άντρες αγόραζαν ένα πορτοκάλι, το καθάριζαν με το σουγιά τους και το έτρωγαν.

   Πήγαινε και στα Πηγάδια και στο Αγράμπελο να πουλήσει την πραμάτεια του. Όταν όμως ο Μπαρμπα-Πάνος γέρασε, δεν έβλεπε παρά ελάχιστα. Τότε πήγαινε καβάλα στο γάιδαρο και αφού φόρτωνε τα κοφίνια με τα φρούτα, ερχόταν ο γάιδαρος μπροστά κι εκείνος δενόταν από το καπίστρι του από πίσω και τον γύριζε ο γάιδαρος στο χωριό χωρίς να χαθεί στο δρόμο. Ο γάιδαρος άλλωστε, ήξερε πολύ καλά το μονοπάτι και δεν παρέκλινε ποτέ. Αυτά συνέβαιναν μετά τον πόλεμο στις δεκαετίες '50, '60, '70.