Απίστευτες πλάνες και σκοπιμότητες για τους «Βλάχους»

Αποκαλύφθηκαν, με επιστημονικά στοιχεία, όλες σε μια σημαντική ημερίδα που διοργάνωσε στο Μεσολόγγι το Ιστορικό  Μουσείο «Διέξοδος» στις 15 Σεπτεμβρίου 2018

  Του Γιώργου Π. Μπαμπάνη

Μία αξιέπαινη πρωτοβουλία του ιδρυτή του Κέντρου Λόγου και Τέχνης «Διέξοδος» και του Ιστορικού Μουσείου «Διέξοδος» κ. Νίκου Κορδόση και των άξιων συνεργατών του να διοργανωθεί στο Μεσολόγγι  στις 15 Σεπτεμβρίου 2018 η ημερίδα «Οι  Βλάχοι των Βαλκανίων» ήταν αρκετή, με την  άρτια παρουσίαση  και τις τεκμηριωμένες εισηγήσεις  να ριφθεί άπλετο φως σε ένα πολύ ευαίσθητο εθνικά θέμα, όπου,επί δεκαετίες, κυριαρχούν σκοπιμότητες, πλάνες και επικίνδυνη άγνοια. Πρόκειται για το θέμα των Βλάχων της Ελλάδος και άλλων χωρών των Βαλκανίων γύρω από το οποίο έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες  ή «βλαχολογικά άχυρα και σκύβαλα» και δυσώδη «βλαχολογικά περιττώματα», όπως έλεγε ο αείμνηστος Θεσσαλός φιλόλογος και φωτεινός παιδαγωγός Αχιλλεύς Τζάρτζανος.

 Το Ιστορικό Μουσείο «Διέξοδος», λοιπόν,  το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Πολιτιστικό Κέντρο Εικόνας και Ήχου του Βουκουρεστίου υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Γκαίτε της Σόφιας, κατάρτισαν ένα πρόγραμμα ανάδειξης του πολιτισμού των Βλαχόφωνων χωριών της Ελλάδος και της Ρουμανίας. Πρόκειται για μία διαβαλκανική συνεργασία που ήδη προωθήθηκε με τη διοργάνωση της πρώτης ημερίδας  στο Μεσολόγγι στις 15 Σεπτεμβρίου 2018 και στη συνέχεια με τη δεύτερη, την τρίτη και την τέταρτη στη Θεσσαλονίκη, το Βουκουρέστι και τη Σόφια αντίστοιχα.

Όπως τόνισε εύστοχα  κατά την παρουσίαση  της εκδήλωσης αυτής στο Μεσολόγγι ο συνεργάτης του Ιστορικού Μουσείου «Διέξοδος» , συντονιστής και επιμελητής  της συνεργασίας αυτής  φιλόλογος - Msc Πολιτιστικής Διαχείρισης Γρηγόρης Δουλιώτης, η ημερίδα αυτή στοχεύει στην ανάδειξη του πολιτισμού των βλάχικων κοινοτήτων της Ελλάδας και της Ρουμανίας μέσω ομιλιών, εκθεμάτων και προβολής τριών ντοκιμαντέρ, τα οποία αποσκοπούσαν  στον τρόπο  ζωής, τα ήθη και τα έθιμα  βλαχόφωνων σε διαφορετικές περιοχές των Βαλκανίων.

Πράγματι,  από την πλευρά του Ιστορικού Μουσείου «Διέξοδος»  και των συνεργατών του, η παρουσίαση και  περιεχόμενο ήταν άψογο, ενώ και  η ποιότητα της ενημέρωσης  του πολυπληθούς ακροατηρίου που κατέκλυσε  τις αίθουσες ήταν εντυπωσιακή, ενώ από την άλλη μεριά, δηλαδή από την προβολή ενός ντοκιμαντέρ με «πρωταγωνιστή» κυρίως τον πρόεδρο του Συλλόγου Βλάχων Βεροίας  Τάκη Γκαλαίτση,  την άρτια παρουσίαση των εθίμων και των εντυπωσιακών  τραγουδιών τους  συνόδευαν και μερικές παραφωνίες κατά την παρουσίαση απίθανων θεωριών και απόψεων για τους Βλάχους .

Συγκεκριμένα, μετά την κατατοπιστική ενημέρωση των  ακροατών και θεατών από τον κ. Δουλιώτη προβλήθηκε  το ντοκιμαντέρ  με συνεντεύξεις μελών του Συλλόγου Βλάχων Βεροίας, με όμορφα παραδοσιακά τραγούδια από γυναίκες και άνδρες και με  έθιμα, ενώ ο πρόεδρος  του Συλλόγου  Τάκης Γκαλαίτσης επανέλαβε τις γνωστές του απόψεις του, ότι, δηλαδή, ο βλάχικος λόγος δεν είναι διάλεκτος ή ιδίωμα, αλλά … γλώσσα, «εγγραμματιζόμενη πιο αποτελεσματικά, όπως προσπάθησε να πει  για να πείσει, με το  λατινικό αλφάβητο ως λατινογενής γλώσσα». Σημειώνεται ότι ο κ. Γκαλαίτσης το πάει ακόμα πιο … μακριά, αφού προτείνει τη δημιουργία ενός πανεπιστημιακού τομέα βλαχολογικών σπουδών για την  … «προστασία της βλαχικής γλώσσας που βρίσκεται σε κίνδυνο αφανισμού».

Στη συνέχεια, σ΄ ένα εντελώς αντίθετο κλίμα και  ιστορική, κοινωνιολογική, διαλεκτική και λαογραφική πραγματικότητα,  κύλησε το ντοκιμαντέρ από την Παλαιομάνινα της Ακαρνανίας  με τις συνεντεύξεις δύο έμπειρων και με πλούσιες γνώσεις για την καταγωγή τους και  την ιστορία των προγόνων τους, δηλαδή  του συνταξιούχουτου Δημοσίου και ακούραστου μελετητή της καθημερινότητας των Ριμένων του χωριού του  Κώστα Κουτσουμπίνα και του επιτυχημένου επιχειρηματία Γιάννη Νάκα. Πράγματι, οι δύο «πρωταγωνιστές» του ντοκιμαντέρ  εντυπωσίασαν με τον αυθορμητισμό τους, τη ζωντάνια, τη σαφήνεια, την απλότητα και την άνεση στην παρουσίαση σκηνών από την καθημερινή ζωή των προγόνων τους Ριμένων της Ακαρνανίας, έδωσαν μερικές χρήσιμες πληροφορίες για την καταγωγή τους, συζήτησαν με το γλωσσικό τους ιδίωμα από το οποίο καταδείχθηκε για μία ακόμη φορά ότι οι περισσότερες από τις χρησιμοποιούμενες λέξεις είναι αρχαιοελληνικές και νεοελληνικές και οι υπόλοιπες της δημώδους λατινικής, παρουσίασαν βλάχικα έθιμα (γέννηση, θάνατος, γάμος κλπ με τις αρχαιοελληνικές τους ρίζες) και υπενθύμισαν μερικά πολυφωνικά παραδοσιακά τραγούδια με την  εντυπωσιακή  ριμένικη μουσική, τα οποία έχει κυκλοφορήσει η Εταιρεία Φίλων των Μνημείων της Παλαιομάνινας.

Η εισήγηση της Σταυρούλας Σαμαλέκου

Στη συνέχεια, η δικαστική υπάλληλος από την Παλαιομάνινα Σταυρούλα Σαμαλέκου εντυπωσίασε με την άρτια εισήγησή της, με την οποία κάλυψε όλα σχεδόν τα θέματα για τα οποία ζητούσε επίμονα να έχει μερικές απαντήσεις το ακροατήριο ύστερα από αυτά που είδε κι άκουσε από το ντοκιμαντέρ από τη Βέροια! Πράγματι,  με τεκμηριωμένο λόγο και με αδιάσειστα επιχειρήματα η κυρία Σαμαλέκου κατόρθωσε  μέσα σε  15 λεπτά να παρουσιάσει στοιχεία για την ιστορία, την καταγωγή των προγόνων της, τα οποία ράπιζαν ηχηρότατα  οποιαδήποτε προπαγάνδα ή αλλότρια σκοπιμότητα (οι Ελληνόβλαχοι είναι αυτόχθονες Έλληνες, έχουν  γλωσσικό ιδίωμα και έθιμα με κυριαρχία αρχαιοελληνικών λέξεων,  ενώ με ντοκουμέντα υπενθύμισε τη συμμετοχή των Ελληνοβλάχων της Ακαρνανίας σε όλους τους εθνικούς αγώνες, στην Επανάσταση του 1821 και τη θυσία τους κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου με φωτεινό παράδειγμα «Τα παιδιά της Σαμαρίνας», τα βλαχόπουλα της Σαμαρίνας.

Ηχηρή εισήγηση – παρέμβαση του Δημήτρη Στεργίου

Μετά την κυρία Σαμαλέκου επιχειρήθηκε να προβληθεί ένα ντοκιμαντέρ από μια περιοχής της Ρουμανίας με ένα φευγαλέο  τίτλο που προκάλεσε όλο το πυκνό ακροατήριο: Βλάχοι, εθνική μειονότητα, αρχαία διάλεκτος»!!! Καταβλήθηκαν τρεις προσπάθειες  να προβληθεί αυτό το ντοκιμαντέρ, αλλά ματαίως, διότι ήταν χαλασμένο, βούιζε και βόμβιζε! Μετά την τρίτη αποτυχημένη προσπάθεια προσκλήθηκε να ανέβει στο βήμα ο γνωστός δημοσιογράφος (πρώην διευθυντής μεγάλων αθηναϊκών εφημερίδων)  και  συγγραφέας  δεκάδων οικονομικών, λαογραφικών και λογοτεχνικών βιβλίων από την Παλαιομάνινα Δημήτρης Στεργίου.

Ο εισηγητής  επεσήμανε στην ομιλία του ότι από όλα αυτά που είδε, άκουσε και ανέγνωσε  κράτησε μερικές σημειώσεις  για τις οποίες, όπως είπε, αισθάνθηκε την ανάγκη να μοιραστεί με το ακροατήριο μερικές σκέψεις, οι οποίες στηρίζονται σε αδιάσειστα επιστημονικά στοιχεία, δηλαδή γλωσσολογικά, λαογραφικά, διαλεκτικά και, φυσικά, γενετικά, αναφέροντας ότι δεν θα απαντήσει, ύστερα από προηγήθηκαν, στο ερώτημα «τι είναι οι Βλάχοι», αλλά «τι δεν είναι οι Βλάχοι». Επιγραμματικά, παραθέτουμε μερικές από αυτές  τις «απαντήσεις» του κ. Στεργίου σε ερωτήματα τα οποία πλανώνται επί δεκαετίες στην περιοχή μας και τα οποία πρόσφατα έγιναν πιο έντονα με την εισαγωγή με βιβλίο κι άλλων «καινών δαιμονίων» στα ήσυχα έως τώρα ριμένικα χωριά της Ακαρνανίας.

Κατ΄αρχάς, τόνισε ο κ. Στεργίου, οι Βλάχοι δεν είναι Βλάχοι, αλλά Αρμάνοι (Αρωμάνοι με συγκοπή του ω) ή Ριμένοι στην Ακαρνανία, δηλαδή Ρωμηοί, όχι με αυτή τη σημασία πού ήταν έως το 220 μ.Χ, και που ήταν δηλωτικό υποταγής και δουλείας όλων κατοίκων των κατακτημένων από τους Ρωμαίους χωρών, αλλά με αυτό, στη συνέχεια,  του ένθερμου Έλληνα και χριστιανού ορθόδοξου . Σε επίρρωση της ηχηρής αυτής απάντησης, ο κ. Στεργίου επικαλέσθηκε αδιάσειστα επιστημονικά στοιχεία, όπως ιστορικά, γλωσσολογικά, λαογραφικά και γενετικά στοιχεία (DNA), τα οποία επιβεβαιώνουν την επιστημονική διαπίστωση του νέου Διδασκάλου του Γένους Κωνσταντίνου Κούμα και άλλων λαμπρών Ελλήνων επιστημόνων και ιστορικών (Κεραμόπουλος, Βακαλόπουλος, Αχιλλεύς Λαζάρου και πολλοί άλλοι) ότι οι Ελληνόβλαχοι ή Αρμάνοι ή Ριμένοι (στην Ακαρνανία) είναι «΄Έλληνες το γένος», είναι γνήσιοι αυτόχθονες Έλληνες, οι οποίοι από ανάγκη έμαθαν και λατινικά. Επίσης, επικαλέσθηκε το γνωστό ηχηρότατο ντοκουμέντο του Ιωάννου Λαυρεντίου Λυδού,  Βυζαντινού αξιωματούχου και ιστορικού αρχαίων θεμάτων του 6ου αιώνα. Γεννήθηκε το 490 μ.Χ στη Φιλαδέλφεια της Λυδίας. Στο έργο του «Περί αρχών της Ρωμαίων πολιτείας» (σελ. 261-262) υπάρχει μια σημαντική μαρτυρία για τη γλωσσική κατάσταση που υπήρχε στο Βυζάντιο του 6ου μ.Χ. αιώνα. «Όσα γίνονταν στην Ευρώπη (σημείωση: Έτσι λέγονταν τα Βαλκάνια από τους Βυζαντινούς!) διαφύλαξαν την αρχαιότητα εξ ανάγκης, διότι οι κάτοικοι της αν και ήταν οι περισσότεροι Έλληνες, μιλούν λατινικά και ιδίως οι δημόσιοι υπάλληλοι». Το σχετικό χωρίο έχει ως εξής: Νόμος ἀρχαῖος ἦν, πάντα μὲν τὰ ὁπωσοῦν πραττόμενα παρὰ τοῖς ἐπάρχοις, τάχα δὲ καὶ ταῖς ἄλλαις τῶν ἀρχῶν, τοῖς Ἰταλῶν ἐκφωνεῖσθαι ῥήμασιν· οὗ παραβαθέντος, ὡς εἴρηται, (οὐ γὰρ ἄλλως) τὰ τῆς ἐλαττώσεως προὔβαινε· τὰ δὲ περὶ τὴν Εὐρώπην πραττόμενα πάντα τὴν ἀρχαιότητα διεφύλαξεν ἐξ ἀνάγκης διὰ τὸ τοὺς αὐτῆς οἰκήτορας, καίπερ Ἕλληνας ἐκ τοῦ πλείονος ὄντας, τῇ τῶν Ἰταλῶν φθέγγεσθαι φωνῇ, καὶ μάλιστα τοὺς δημοσιεύοντας.

Στο σημείο αυτό ο κ. Στεργίου αποκάλυψε και μερικά τερτίπια της ποροπαγάνδας μερικών ξένων «ειδικών» και επιστημόνων! Επεσήμανε, μειδιώντας,  ότι ένας ξένος (Ρουμάνος) καθηγητής  σχολιάζοντας στο πολυσέλιδο  βιβλίο του την παραπάνω μαρτυρία του Λυδού παραλείπει  τη δηλητηριώδη για πολλούς μπροστάρηδες της ανθελληνικής προπαγάνδας «καίπερ  Έλληνας εκ του πλείοντος όντας» (σε μετάφραση: μολονότι οι περισσότεροι των οικητόρων, των κατοίκων των Βαλκανίων ήταν Έλληνες!!!).

Συνεχίζοντας ο κ. Στεργίου  ανέφερε  με στοιχεία κι άλλα «ΔΕΝ», όπως:

Πρώτον, οι «Βλάχοι της Ακαρνανίας δεν είναι Καραγκούνηδες», όπως επί δεκαετίες πλανάται μία παράξενη πλάνη και  πρόσφατα επαναλήφθηκε και σε ντόπιο  βιβλίο και μάλιστα «βελτιωμένη» και «συμπληρωμένη» με τον όρο «Βλαχο-Καραγκούνηδες». Ο κ. Στεργίου, ο οποίος, ως μαθητής είχε πέσει και ο ίδιος θύμα της πλάνης αυτής, τόνισε ότι οι «Βλάχοι» της Ακαρνανίας δεν γνωρίζουν καν την ονομασία αυτή και ότι δεν γνωρίζουν ούτε μία λέξη από τα γνήσια ελληνικά, κατά τα άλλα, καραγκούνικα της Θεσσαλίας. Σε επίρρωση της επισήμανσης αυτής, ο κ. Στεργίου επικαλέσθηκε σχετική μαρτυρία  του Γερμανού ρωμανιστή, βαλκανολόγου, σλαβολόγου, λεξικογράφου και εθνολόγου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, (διετέλεσε και μέλος της Ρουμανικής Ακαδημίας των Επιστημών!!!) Gustav Weigand,  ότι δηλαδή οι Βλαχόφωνοι της Ακαρνανίαςδεν έχουν καμιά σχέση  με τους Καραγκούνηδες της Θεσσαλίας. Σημειώνεται  ότι ο Βάϊγκαντ  επισκέφτηκε τα βλαχόφωνα αυτά χωριά της Ακαρνανίας το 1890 και μεταφέρει τις εντυπώσεις του στο βιβλίο του υπό τον τίτλο  “Die Aromunen” (Οι Αρωμούνοι), δύο τόμων, το οποίο πρωτοεκδόθηκε  στα γερμανικά το 1895 και στην Ελλάδα στα ελληνικά από τον Φιλολογικό, Ιστορικό και Λογοτεχνικό Σύνδεσμο Τρικάλων το 2001 (Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη), με εκτενή πρόλογο του καθηγητή Αχιλλέα Λαζάρου και σχόλια του Δημήτρη Στεργίου. Στον πρώτο ογκώδη τόμο (σελίδα 227) αναφέρει για το θέμα αυτό τα ακόλουθα: «Αυτοί εδώ,  στη Μάνινα, οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται στη διάλεκτό τους «Αρμάνοι (Αρμάν –Ριμένοι), ενώ οι Έλληνες γύρω τους τούς λένε Καραγκούνηδες…»

Στον δεύτερο πάλι ογκώδη τόμο (σελίδα 188) αναφέρει τα εξής: «Το όνομα Μάνινα έχει μεταφερθεί από το χωριό Κουτσομπίνα  ή Μάνινα σε όλη τη σειρά των χωριών κι εγώ διατηρώ αυτό το όνομα γι΄ αυτά τα χωριά, για να έχω μια συγκεκριμένη έκφραση για τη διάλεκτό τους. Οι ίδιοι ονομάζονται Αρωμούνοι – Ριμένοι, ενώ από τους άλλους Έλληνες που κατοικούν γύρω τους ονομάζονται Καραγκούνηδες, μια λέξη η οποία χρησιμοποιείται σε διάφορες περιοχές και και επίσης με διαφορετική έννοια…» . Σαφής, σαφέστατος και ειλικρινής, λοιπόν, ο Βάιγκαντ.

Δεύτερον, οι «Βλάχοι της Ακαρνανίας δεν είναι τρίγλωσσοι ούτε δίγλωσσοι», όπως αναφέρεται στο ίδιο βιβλίο, ότι δηλαδή μιλούν  ελληνικά, βλάχικα και αλβανικά! Πρόκειται για μιαν άλλη πλάνη ή ουρανομήκη άγνοια, στην οποία έδωσε ηχηρότατη απάντηση πάλι ο  Βάϊγκαντ, ο οποίος στο δεύτερο τόμο του βιβλίου που αναφέρθηκε πιο πάνω και στη σελίδα 229 αναφέρει τα εξής: «… Μιάμιση ώρα από τα Όχθια βρίσκεται το χωριό Κατσαρός, πού πήρε το όνομά του από τον τσέλιγκα. Αυτός δεν ήταν στο σπίτι και έτσι μας πήγαν στο χάνι. Εκεί μαζεύτηκαν οι άντρες που είχαν παρατηρήσει εδώ και πολύ καιρό τον ερχομό μας στην πεδιάδα και που τώρα ήταν περίεργοι να μάθουν «ποιού είναι αυτοί οι ξένοι». Εγώ τους μίλησα μόνο ελληνικά, ενώ με το συνοδό μου μίλησα αλβανικά, που αυτοί θεωρούσαν φράγκικη γλώσσα και έτσι ευχαριστήθηκα που μπόρεσα να ακούσω ότι λένε στη μητρική τους γλώσσα, χωρίς καμιά ντροπή από μένα, αφού δεν είχαν ιδέα ότι καταλάβαινα τα αρωμουνικά. Κάποιοι νόμισαν ότι έχω προσληφθεί στα έργα που γίνονταν κοντά για τα τραίνα. Άλλοι πάλι νόμισαν ότι θέλω να επιβάλω καινούργιους φόρους. Αυτοί οι τελευταίοι θύμωσαν ιδιαίτερα μαζί μου και μού μίλησαν απειλητικά …».

Δηλαδή, οι … «τρίγλωσσοι» «Βλαχόφωνοι Καραγκούνηδες» Κατσαριώτες, που «μιλούσαν» κατά τον συγγραφέα και μερικούς παρουσιαστές και … αλβανικά, όχι μόνο δεν καταλάβαιναν τη συζήτηση, αλλά νόμιζαν ότι και μιλούσαν … φράγκικα (γαλλικά)!  Επίσης, ο κ. Στεργίου ανέφερε ότι στον ελληνοβλάχικο λόγο, στον ριμένικο λόγο της Ακαρνανίας δεν υπάρχει ούτε μία αλβανική λέξη ή τοπωνύμιο!

Τρίτον, ο κ. Στεργίου βροντοφώναξε, απαντώντας και στην άλλη πλάνη ότι οι «Βλάχοι» της Ακαρνανίας είναι και δίγλωσσοι, δηλαδή μιλούν και βλάχικα, ανέφερε ότι ο ελληνοβλάχικος λόγος στην Ακαρνανία δεν είναι γλώσσα, αλλά ένα γλωσσικό ιδίωμα, που έχει ως υπόστρωμα εκατοντάδες αρχαιοελληνικές λέξεις και ως επίστρωμα λέξεις της δημώδους λατινικής, την οποία εξ ανάγκης, όπως αναφέρθηκε, ως Έλληνες κατακτημένοι, ως Ρωμαίοι πολίτες, μάθαιναν. Συνεπώς, αφού δεν είναι «γλώσσα», πώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίζεται ως «δίγλωσσος» διερωτήθηκε ο κ. Στεργίου. Στο σημείο αυτό υπενθύμισε τις διαπιστώσεις του Αρμάνου φιλόλογου  Κων. Νικολαϊδη, ο οποίος στο μνημειώδες έργο του «Ετυμολογικόν Λεξικόν της Κουτσοβλαχικής Γλώσσης» (κυκλοφόρησε το 1907), αναφέρει ότι από τις 6.657 κουτσοβλάχικες λέξεις του Λεξικού οι 2.605 κατάγονται από λατινική ελληνική, 3.460 από την ελληνική, 150 μόνο από την αλβανική και 185 από τη σλαβική,  αλλά από δική του έρευνα, όπως τόνισε, προκύπτει ότι πάνω από 1.330 λεξεις από τις λατινικές  του Νικολαίδης είναι αρχαιοελληνικές , δηλαδή μυκηναϊκές και ομηρικές, αφού, ως γνωστόν, η Λατινική αντέγραψε απλώς τη μυκηναϊκή και ομηρική. Συνεπώς, με την προσθήκη και των  1.300 αυτών αρχαιοελληνικών λέξεων στις  3.460 ελληνικές, ο συνολικός αριθμός διαμορφώνεται σε  4.800!), όπως αναλυτικά παρουσιάζονται στο βιβλίο του (4.500 μυκηναϊκές, ομηρικές, βυζαντινές και νεοελληνικές λέξεις στον βλάχικο λόγο», το οποίο κυκλοφόρησε το 2007 από τις Εκδόσεις Δημήτρη Παπαδήμα και επανακυκλοφόρησε συμπληρωμένο με άλλες 300 λέξεις το 2012.

Τέταρτον,  η κυριαρχία χιλιάδων μυκηναϊκών, ομηρικών, βυζαντινών και νεοελληνικών ριζών στο βλάχικο λόγο καταδεικνύει ότι οι Αρμάνοι της Ελλάδος, οι Ριμένοι της Ακαρνανίας, δεν έχουν καμιά σχέση με τους αλλογενείς Βλάχους. Η μόνη σχέση που υπάρχει μεταξύ της ελληνοβλάχικης λαλιάς ή γλωσσικού ιδιώματος  και  εκείνης των άλλων αλλογενών Βλάχων, δηλαδή  μη Ελλήνων,  κυρίως στη Βαλκανική,  τόνισε, είναι η χρήση λέξεων της δημώδους λατινικής. Γιατί, όπως επεσήμανε,  δεν υπάρχουν σε καμιά από τις άλλες βλάχικες λέξεις μη Ελλήνων κατοίκων άλλων χωρών της Βαλκανικής  οι μυκηναϊκές, οι ομηρικές, οι βυζαντινές και οι νεοελληνικές λέξεις που καταγράφονται στο βιβλίο αυτό (εκτός αν είναι κι αυτές  λατινικές, οι οποίες, όπως αναφέρθηκε, αποτελούν αντιγραφή μυκηναϊκών λέξεων (η μυκηναϊκή γλώσσα είναι πανθομολουμένως ελληνική) και ομηρικών λέξεων, οι οποίες προϋπήρχαν της λατινινικής. Αυτό σημαίνει  ότι, με εξαίρεση  λέξεις της δημώδους λατινικής,   ο  ελληνοβλάχικος  ή ο ριμένικος λόγος δεν έχει καμιά άλλη σχέση με τις άλλες βλάχικες  προφορικές λαλιές μη Ελλήνων κατοίκων της Βαλκανικής.

Πέμπτον, οι Αρμάνοι ή Ριμένοι δεν είναι Ιλλυριοί, Φρύγες, Θράκες, Εβραίοι, Απάτσι, Μάγια, φελλάχοι, Μεσοποτάμιοι όπως με μανία υποστηρίζουν οι λεγόμενοι «Μακεδονοαρμάνοι», οι οποίοι, μέσω του βιβλίου που αναφέρθηκε, ήρθαν και στα ήσυχα και καλώς θωρακισμένα από επιθέσεις της προπαγάνδας ριμένικα χωριά της Ακαρνανίας. Ο κ. Στεργίου αποκάλυψε ότι στο βιβλίο αυτό, όπως μάλιστα τονίσθηκε υπερηφάνως  και σε παρουσιάσεις του σε ριμένικα χωριά από άσχετους με τα βλαχολογικά  «ρήτορες», αναφέρονται τα ακόλουθα μη «εθνοκεντρικά», τουτέστιν … «εθνομηδενιστικά», όπως τόνισε ένας παρουσιαστής του: Βασισμένοι, λοιπόν, και στο σύγγραμμα αυτό μπορούμε τώρα να υποστηρίξουμε ότι τα βλάχικα γλωσσικά ιδιώματα ήταν και αρχαιότερα από τη λατινική γλώσσα και επέδρασαν σ΄ αυτήν εκ των υστέρων για να διαμορφωθεί η λαϊκή λατινική…»

Τα ίδια λένε και οι «Μακεδονορμάνοι», η νέα αντεθνική προπαγάνδα και  η κομοσθεωρία των «Μακεδοναρμάνων», ότι δηλαδή η αρχαία /μακεδονική.φρυγική/γλώσσα ήταν … βλάχικη, όπως αποκάλυψε ο κ. Στεργίου, αναφέροντας τα ακόλουθα από τα όσα είπαν οι παρουσιαστές του βιβλίου αυτού:  «Οι Βλάχοι προϋπήρχαν της ρωμαϊκής κατάκτησης του Αίμου και ότι η αρχαία θρακική/μακεδονική/ φρυγική γλώσσα ήταν τα … βλάχικα.  Όσο για τη συγγένεια των γλωσσικών ιδιωμάτων όλων των ανά την Βαλκανική Χερσόνησσο κατοικούντων Βλάχων, αυτή οφείλεται στην αρχαία συγγένεια όλων των ιλλυρικών ιδιωμάτων της Βαλκανικής από την οποία προέρχονται τα γλωσσικά ιδιώματα των κατά τόπους Βλάχων, σύμφωνα με την έρευνα του ακαδημαϊκού Α. Κεραμόπουλου, αν και η μελέτη του αυτή δεν έγινε ευρύτερα γνωστή, ούτε και οι ίδιοι οι Βλάχοι της Ελλάδας την πρόσεξαν…». Διαβάζοντας όλα αυτά ο κ. Στεργίου αποκάλυψε ότι ο Κεραμόπουλος έχει γράψει τα ακριβώς αντίθετα! Συγκεκριμένα, παρουσίασε, μεταξύ άλλων, την ακόλουθη διαπίστωση ειδικών επιστημόνων και του Κεραμόπουλου για τους Ιλυρριούς: «Εντελώς εσφαλμένα αναζητείται Ιλλυρία προς την Αιτωλοακαρνανία. Βέβαια, εντοπίζεται πολύ πέραν των βορείων συνόρων της Βορείου Ηπείρου, όπως με ακρίβεια επισημαίνεται από τους αρχαίους Στράβωνα, μεσαιωνικούς – βυζαντινούς, Προκόπιο, συγχρόνους μας Αντ. Δ. Κεραμόπουλο…».Όσον αφορά τον Κεραμόπουλο, ανέφερε τα ακόλουθα για το θέμα αυτό:  «Πέραν του ποταμού Γενούσου είναι Ιλλυριοί, εντεύθεν  δε είναι ηπειρώται Έλληνες. Ούτοι, είτε ορθόδοξοι χριστιανοί είναι, είτε μωαμεθανοί Τόσκηδες, είναι αδιάγνωστοι απ΄ αλλήλων έξω της θρησκείας» (Αντώνη Δ. Κεραμόπουλου, εργασία υπό τον τίτλο «Ιλλυριοί – Αλβανοί και Αρβανίτες», Πεπραγμένα του Θ΄ Διεθνούς Βυζαντινολογικού Συνεδρίου, Θεσσαλονίκη 1953, σελίδες 478). Στο σημείο αυτό, ο κ. Στεργίου ανέφερε μερικά απίθανα χαρακτηριστικά παραδείγματα της προπαγάνδας αυτής που προκάλεσε ηχηρά γέλια στην αίθουσα. Ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι λένε πως ο Μενέλαος ήταν … αρχαίος Βλάχος – Φρύγας, αφού το όνομά του σημαίνει «Μαύρος» (Μενέλαος = Μινι-λάϊου», ότι η Λάρισα ιδρύθηκε από Μεσοποτάμιους αρχαίους … Βλάχους, διότι εκεί υπήρχε η πόλη Λάρσα, δηλαδή όπως την …  προφέρουν σήμερα οι Θεσσαλοί, ότι η ονομασία  «Άπα Αράτσι» (κρύο νερό) στην Ήπειρο οφείλεται σε αρχαίους … Βλάχους … Απάτσι. Κι έκλεισε με την αναφορά στον Κεραμόπουλο, ο οποίος ειρωνευόμενους κάποιο συγγραφέα έγραψε: «Οι Βλάχοι πρέπει να ήσαν Εβραίοι! Αφού μάλιστα είχον  και εβραϊκά ονόματα (Θωμάς, Ιωάννης, Μιχαήλ, Μαρία, Μαγδαληνή κλπ)».